Lord, have mercy on my kiesgerechtigde soul

Van het soort mens als ik wordt verwacht dat je gewoon gaat stemmen. Net 30, werkend, geen kinderen, het nieuws redelijk volgend. Hoppakee, zonder zeuren richting stemlokaal zou je zeggen. Maar wat moet ik nou toch kiezen? De eerste keer dat ik mij richting de plaatselijke gymzaal begaf, die voor de gelegenheid tot politiek bolwerk omgebouwd was met de buurman als stempas-controleur, kan ik me nog goed herinneren. Het was een magisch moment: ik mocht echt meebeslissen. De buurman controleerde mijn gegevens en keek me glunderend aan, "de eerste keer dat je mag stemmen, hè?" En ik knikte, smachtend naar het moment dat ik voor het eerst met het rode potlood het befaamde vakje in mocht kleuren. Ik had alles gevolgd, gelezen, gezien en ik was voor mijn gevoel tot een goede keuze voor mezelf gekomen. In de jaren erna ben ik niet bij mijn als eerste gekozen partij gebleven, mijn keuze en voorkeur is (gelukkig) met de jaren veranderd. Eigenlijk ben ik van een zwevende kiezer langzaamaan in een zwetende kiezer gemuteerd. Ik zie tegenwoordig door de bomen die volhangen met vruchten van landelijke ontevredenheid het bos niet meer. En de magie van het stemhokje heeft plaatsgemaakt voor de vraag: "Beslis ik eigenlijk wel echt mee?", een flinke deceptie te opzichte van mijn allereerste stem-moment kan ik je vertellen. Ten tijde van de verzuiling was de keuze makkelijker, waar je op moest stemmen werd bepaald door je nest, je vader en moeder. En het was niet gebruikelijk om deze zuil in twijfel te trekken. Ouders Rooms-Katholieke Staatspartij en jij dus ook, om maar een voorbeeld te noemen. Heerlijk dat onzelfstandige denken, scheelt een hoop tijd, hersenpijn en zweet. Waar is de tijdmachine? Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die net als ik duizelig, gedesoriënteerd en bijna wagenziek luisteren naar veel geroeptoeter over wel of geen Europese regels, grenzen open of potdicht, iedereen studeren of vanaf je 18e een schuld opbouwen, werken tot je 67e, windmolens in de Noordzee. Lord, have mercy on my kiesgerechtigde soul. Na een tv-debat wordt ‘de winnaar’ uitgeroepen, alsof we naar The Voice kijken. Mezelf stellingen voorleggen dan maar? Ik werk in het onderwijs, dus kies daarvoor zou je zeggen. Mijn ouders zijn bejaard, welke partij zorgt er voor hen? Gratis OV, hoezee! Leave the hypotheekrenteaftrek alone! Kopvoddentax, ammehoela! Maar tax op ongezonde producten, yay! Komen we al ergens? Hoe lang nog tot 15 maart?