Lijstcollecte

Het was al wat later op de avond toen ik tijdens een gure herfststorm bij een ouder echtpaar aanbelde. Lijstcollecte lopen voor de plaatselijke afdeling van de EHBO. Lijstcollectes werden vroeger altijd gelopen als het slecht weer was, maar dit terzijde. ‘Fijn dat u er bent’ zei de heer des huizes. Hij geleidde mij naar de woonkamer. ‘Of ik misschien koffie of thee wilde gebruiken of misschien een jonge klare?’ Zijn knipoog begreep ik pas veel later. ‘Mijn vrouw komt zo hoor, ze is even naar het toilet, maar als u vast naar de slaapkamer gaat is dat prima natuurlijk want u hebt vast maar weinig tijd.’ ‘Nee dank u’ zei ik. En ik zei ook nog zoiets als: ‘Als ik dan tóch moet wachten dan maar liever hier.’ Maar dat kwam er wat ongelukkig uit bij mij omdat ik dacht dat ik in een verkeerd toneelstuk terecht was gekomen. Ik snapte er helemaal niets van. Ik snapte er nóg minder van toen mij werd gevraagd of het misschien gordelroos zou kunnen zijn die die vreselijke jeuk bij zijn vrouw veroorzaakte. Het zou misschien ook nog wel netelroos kunnen zijn. ‘Wacht’, zei zijn vrouw, ‘ik zal het wel even laten zien’ en jawel hoor, nachtpon omhoog nog nét voor de bel ging. De dokter. ‘Verrek kerel’ zei de dokter tegen mij. ‘Ik zie jou ook overal.’ En hoe het met mij ging en zo en dat het hem leek dat ik wel aan een borrel toe was. Hij sloeg mij daarbij zó hard op mijn rechterschouder dat ik vreesde voor een Subcapitale humerusfractuur. Dat laatste is lastiger te behandelen dan bijvoorbeeld gordel- of netelroos zei de dokter later want we hebben nog even op de gang staan praten. Een soort collegiaal overleg. Over de vraag of jeuk erger is dan pijn en over een aantal andere zaken des levens als daar zijn lijstcollectes voor de plaatselijke afdeling van de EHBO, want dáár kwam ik uiteindelijk voor …