Koopjes

Volgens mij wil iedereen koopjes. Als er ergens ‘Aanbieding’ op staat, komen er altijd meer mensen op af. Men verkoopt dan ook meer. Dat is bewezen. Op de een of andere manier denken we er geld mee te verdienen. Zo zie ik het ook: is iets goedkoper, dan heb ik geld verdiend. Je houdt natuurlijk jezelf voor de gek.

Het is bijna lente en in een streekkrant lees ik dat er komende zaterdag een vroege vogel actie is. Tussen 8.00 en 9.00 uur krijg je 30% korting in veel winkels, een uur daarna 20% en nog een uur later 10% korting.“Daar moet ik op af!” denk ik bij mezelf. Er is een grote parkeerplaats bij de winkels. Als ik daar ben zie ik al auto’s rondjes rijden.Wat krijgen we nou? Het is nog geen 8.00 uur, dit haat ik. mopper ik in mezelf. Toch ga ik niet terug naar huis. Die 30% korting zal en moet ik hebben. Ik zet de auto een eind verder. Met grote passen loop ik zo snel mogelijk naar het centrum.

Binnen is het een chaos. Ik kijk naar al die krioelende vrouwen. Het is opvallend dat er bijna geen mannen zijn. Dan gaat het vanzelf. Ik word meegesleept door de massa, dus ga ik ook op jacht. Ik duik tussen de rekken, trek broeken van stapels af en zoek naar mijn maat. Het wordt steeds drukker om me heen en ik krijg het steeds warmer. Eindelijk vind ik een leuk shirt en een blouse. Maar nergens plaats om te passen. Voor ieder pashokje staan minstens 5 vrouwen die gestrest om zich heen kijken. Ook staat er een lange rij voor de kassa.

Ik kan verschillende dingen doen. Of ik ga in een van de rijen staan en wacht tot ik kan passen, of ik pas niets en ga in de rij van de kassa staan of ik ga zonder iets te kopen naar huis. Ik ga in de rij van de kassa staan, want ruilen kan ik de week erop altijd nog. Om 8.55 uur ben ik aan de beurt en mag ik afrekenen. Nog net die 30% korting te pakken.

Terug in de auto haal ik een paar keer diep adem. Dit was eens maar nooit meer. Wat een ellende. Die koopjes kunnen me wat, dit wil ik nooit meer meemaken. Ik heb hoofdpijn. Gauw naar huis, ik snak naar rust en een kop koffie.