Koekje erbij?

Laatst was ik een dagje naar de sauna. Heerlijk relaxed dus. Met mijn badjas aan en natte haren naar achteren vlijde ik mij neer op een bank bij het haardvuur. Alle voorwaarden om aan nietser dan niets te denken en je mee te laten voeren op de zachte klanken van de achtergrondmuziek waren aanwezig. Daarbij bestudeerde ik de menukaart, pardon: het culinair inspiratiemagazine, om een zijdezachte smoothie samen met een zen geworden zalm op een canapé van rucola te bestellen.

Omdat ik verdwaalde tussen de bedjes van zeewier, bosvruchten toppings en oerbroden uit grootmoeders schoot besloot ik voor een simpel kopje thee te gaan. Bij een kopje warm water kan ik me alles voorstellen en een keuze moet maken uit verschillende smaakjes thee, leek een tamelijk eenvoudige opgave. Zo gezegd, zo gedaan. Even later krijg ik een dienblaadje met kopje warm water, een knapperig koekje en… een enveloppe. Gelukkig geen blauwe, maar eentje met gekrabbel in rustieke look. Alsof ie tijdens de VOC tijd van de paardenkar af was gevallen zeg maar.

Nieuwsgierig maakte ik deze open en boog mij over de inhoud. Daarbij werd er heel wat van mijn lenige skills gevraagd, want het was zo sierlijk geschreven dat het schijnsel van de loungehoek het mij bijna onmogelijk maakte om het te lezen. Maar daar kwam het: het was een brief speciaal voor mij als theedrinker. Mijn zintuigen werden tot het uiterste geprikkeld en met rode konen las ik snel verder. Want het was niets minder dan een zinnenstrelend epistel over de plantage waar deze overheerlijke thee uit Sri Lanka vandaan komt. Compleet met een beschrijving van de lievelingsthee en persoonlijke afsluiting van de theeplukster, Muttih Lingeshwarie, in al haar eenvoud en oprechtheid.

En hoe toevallig: laat dat nu nét de smaak zijn die ik had gekozen, de bosvruchtenthee. Beetje jammer alleen dat ze die dag een beetje krap in de rode besjes zaten daar in het verre Sri Lanka. Meer dan een extract van 0,3% bevatte het theezakje dat in deze enveloppe zat helaas niet. Maar ach, wat geeft het: ik was zo verrukt over deze persoonlijke benadering dat mijn badjas een stukje open viel en ik de haarlok weer achter mijn oren moest strijken. Nee hoor, voortaan ga ik niet meer naar de sauna, maar nestel ik mij thuis lekker op de bank met een kistje vol post van mijn nieuwe beste vrienden. Als ik het daar niet warm van krijg…