Je maakt wat mee!

Ik kan wel zeggen dat ik vaste klant ben bij de fysiotherapeut.
Is het niet mij rug die het zo nu en dan af laat weten, dan schiet wel een ander onderdeel van het beweegapparaat in de noodloop. Tel daar een minimale (hier zijn de meningen over verdeeld) vorm van eigenwijsheid bij op en het moment om aan de bel te trekken is meestal later dan bevorderlijk voor een snel herstel.
De laatst opgelopen blessure is te danken aan een flinke val tijdens het uitlaten van onze viervoeter. Een prachtig gezicht zo’n wit landschap, echter geen aanrader om dit landschap binnen no time van wel heel dichtbij te gaan bekijken. Viervoeter in kwestie vond het reuze gezellig dat de baas plotseling op de grond lag, zelf was ik minder blij. Een uit de kluiten gewassen blauwe plek aan het linkerbeen was het gevolg van de onhandige manoeuvre. Tot zover nog niets aan de hand, maar blijkbaar gaat het rechterbeen allerhande correcties uitvoeren om nog enigszins fatsoenlijk te kunnen blijven lopen. En je raad het al, met overbelasting van een paar spieren tot gevolg. Als de mobiliteit dan uiteindelijk dusdanig in het geding komt dat de trap naar beneden lopen al een serieuze uitdaging gaat worden is het tijd om er werk van te maken. Een afspraak is snel gemaakt en na een aantal behandelingen met het nodige gekneed en oefeningen als huiswerk komt het advies om de hoek kijken om aan de reeks oefeningen zo nu en dan ook eens een stukje fietsen toe te voegen.

Fiets…..tja. Volgens mij bedoeld hij daarmee dat ding wat altijd in de schuur in de weg staat als ik mijn workmate tevoorschijn wil halen. De laatste keer dat ik op een fiets heb gezeten is alweer een jaar of 8 à 9 geleden, dus een “stukje fietsen” is voor mij eerder een met uitsterven bedreigde bezigheid dan een vanzelfsprekendheid. Toch moet het er maar van komen, en zal zowel het stalen ros als ondergetekende eraan moeten geloven. Na de Batavus van een laag stof te hebben ontdaan en een snelle technische check ben ik er klaar voor. De eerste meters leg ik al slingerend af. Maar toch, al snel heb ik de slag te pakken en het eerste uurtje fietsen is een feit. Toegegeven, het is absoluut geen tegenvaller. Rustig door een mooi natuurgebied trappen, de weergoden gunstig gezind, wat wil een mens nog meer. Tja, je maakt wat mee