Ingetogen oprisping

Margreet Pereboom 17 mrt 2017

“Ben je getrouwd”, vraagt een hoogbejaarde dame. We zitten samen op een bankje in de prille lentezon. Ik leg mijn boek weg. Ik hou wel van dit soort gesprekjes.
“Nee”, antwoord ik ontkennend. “Daar komt het de laatste tijd niet echt van”.
De gracieuze mevrouw vraagt dapper door: “Heb je kinderen?”
“Een vriend of vriendin?”
Ik schud mijn hoofd bij al deze vragen. Ze worden in een razend tempo op mij afgevuurd.
Enigszins verbaasd stelt ze mij een laatste kwestie: “Ben je wel gelukkig dan?”
Hier moet ik even over nadenken. Ik geloof het wel. Waarom zou ik niet tevreden zijn.
Ik leef alleen, maar ik voel mij niet eenzaam.
Dan stel ik haar dezelfde vraag terug: “Bent u getrouwd?”
Ze knikt bevestigend. Ze heeft er al bijna zo’n zestig jaar op zitten. “Dat is lang” constateert ze meer tegen zichzelf. Ze leunt met haar arm op het mandje van haar rollator.
“Bent u gelukkig?”, pols ik voorzichtig.
Het duurt even voor ze een reactie geeft. Net als ik denk dat ze in slaap is gesukkeld, geeft ze antwoord.
“Tja” zegt ze “Wat is geluk?. Ik ben eigenlijk al blij als hij een dag niet omvalt, er niet acht keer uit hoeft om te wateren én als hij niet boert”.
Ik schiet in de lach.
Dan vertel ik haar over mijn date de afgelopen week. Hij viel niet om, hij hoefde niet steeds te plassen en na het eten was er een bescheiden boertje. “Hier ligt wel een kans”.
De dame draait zich naar me toe “Deze mag je niet laten lopen. Dit is een gegadigde”.
We grinniken tegelijkertijd.
“Dag, dames”. Een oudere man spreekt ons aangenaam toe. “Houden jullie het uit hier?”. Om vervolgens de schoudertas van de vrouw naast me naar haar toe te schuiven.
“Ga je mee?”. De dame geeft me een knipoog en staat op. Hij maakt charmant de weg voor haar vrij en tikt haar liefdevol tegen de billen.
Ik kijk ze na. Hij loopt nog best kwiek en ik hoor hem niet boeren.
Dan appt mijn telefoon. “Hoi, wat denk je ervan. Zit er nog een tweede ontmoeting in?”
Een grote, knipogende smiley op het scherm staart me aan.
Waarom ook niet. Een beetje extra geluk kan ik altijd wel gebruiken. En ik moet ook niet zo zeuren. Het was vorige week een ingetogen oprisping, hij bleef keurig rechtop zitten en ik moet zelf s ’nachts ook steeds vaker. Ik app bevestigend terug.