Goeie reis schatje

Een collega van me stond laatst in tranen in de winkel: zijn vriend had het uitgemaakt. Toen ik een week later voorzichtig vroeg hoe ‘t met hem ging, kreeg ik een grote glimlach, een dikke duim en de meest inspirerende uitspraak ooit:

‘Ik zie het als een vakantie: ik was daar, het was geweldig, ik heb genoten en nu is het voorbij. Maar ik kan wel terugdenken aan een hele mooie reis.’ Ik was met stomheid geslagen. Ten eerste omdat ik diep onder de indruk was van zijn positiviteit één week na dato en daarnaast omdat zijn theorie eigenlijk zó waar is.

Als kind ging ik ooit op vakantie naar Turkije. Vijf sterren, de hele dag eten en drinken, een enorm waterpark op loopafstand: deze vakantie was niet te overtreffen. Daar was ik lang van overtuigd, zeker toen een soortgelijke vakantie het jaar daarop een beetje tegenviel. Toen ik eenmaal de Terschellingleeftijd had bereikt, besefte ik me dat ik voor geen goud meer naar zo’n kinderparadijs zou gaan. Dat was toen leuk, dit is het nu. Smaken veranderen.

Bij thuiskomst is het klaar. Je kleurtje vervaagt, de troep is opgeruimd en je bevindt je mijlenver van je mooie bestemming. Fijn dat het zo leuk was, wat klote dat het eindig is. Behalve de herinneringen is er niets meer wat jullie verbindt. Oké, misschien een kind, maar mensen laten ook tongpiercings zetten op de strip in Chersonissos. Of een tatoeage als ze rondhuppelen tussen de Maori’s, ook vrij bindend. Wat blijft is de herinnering, die zonder moeite zo fijn mag zijn na een mooie vakantie en zo moeilijk te accepteren is na een mooie liefde.

Vervolgens zal de een alles doen voor een enkeltje terug, terwijl de ander weer rustig op pad gaat. En zo heb je de dagjesmensen, de (city)hoppers, de mensen met losse handjes die in de Griekse straatjes angstvallig op zoek gaan naar een frikadel. De nooit-genoegers met schatjes in ieder stadje, de avonturiers die niet te lang op één plek kunnen blijven en de mensen die ‘t graag kort en krachtig doen. De reizigers met wanderlust die graag van alles een hapje proeven en de backpackers met een open mind maar een hele volle rugzak. Ik geloof dat ik het niet beter kon verwoorden: liefde is als een reis.