Geluk aan de muur

De tentamen week is begonnen en buiten schijnt de zon. Met kleine tegenzin ben ik aan het studeren in plaats van te genieten van het weer. Ik zit te staren naar een servetje die ik boven mijn bureau met rode tape aan de muur heb gehangen. Mijn moeder vond dat ik servetjes nodig had voor Pasen. Het zijn hele schattige servetjes. Er staat een tekening op van een niet charmant maar gelukkig uitziend stelletje. Ze hebben allebei een veelte grote bril op hun neus en dragen slobberige kleren. Zelfs het stelletje heeft de zon precies op hun koppies staan. Het meisje heeft haar ogen dicht waardoor het lijkt alsof ze er van aan het genieten is. Ze zijn gelukkig net als ik.

Dan gaat mijn telefoon, een appje van mama die vraagt of ik haar zo snel mogelijk kan bellen want ze heeft slecht nieuws. Er vliegt meteen van alles door mijn hoofd. Zou iemand een ongeluk gehad hebben of is er iets met oma? En tegelijkertijd denk ik nee joh zo iets ergs zal er niet zijn. Ik bel mama op en ze neemt snikkend op: “Lo, Oma is dood.”

Zonder na te denken bel ik mijn werk om te zeggen dat ik niet kan komen werken, pak mijn tas, race naar het station en pak de eerstvolgende trein richting het huis van mijn nu blijkbaar dode oma. In de trein lopen de tranen in mijn ogen en mijn handen zijn aan het trillen. Ik besef me dat ik helemaal geen doei heb gezegd tegen oma, het was nog helemaal niet de bedoeling dat ze weg zou gaan. En toch is het zo.

Als ik aankom bij mijn familie is iedereen in regel modus. Er is geen tijd om met zijn alle een potje te huilen, nee er moeten dingen geregeld worden. Twee onbekende mannen zijn allemaal met mijn oma in de weer om te zorgen dat ze er mooi bij ligt. “Willen jullie ook een vingerafdruk van jullie oma?” Vragen ze. Ze zien me raar kijken en leggen uit dat ze het altijd maar vragen want ja je weet maar nooit, over een paar dagen kan het niet meer. Daar zitten we dan met de vingerafdruk van oma aan tafel. Heel de familie bij elkaar. Het leven is raar, vanmorgen was ik nog zo gelukkig samen met het stelletje op mijn servetje en nu is oma weg.