Feyenoord laat spanning zonder reden oplopen

Een heel normaal Rotterdams weekend, zou je denken; mensen gaan de straat op met vlag en wimpel, maar de volgende dag zitten sommigen gewoon in de Kuip. Net als wij. Mijn moeder en ik waren in de Kuip. Daar waren twee heel vriendelijke Turken, die er, naar mijn mening, nogal uitgeslapen uitzagen en er daarom waarschijnlijk niet bij waren geweest.
Voordat de wedstrijd begint wordt er door een oud-Feyenoorder omgeroepen dat er in veel vakken niet meer gerookt mag worden. Veel supporters ( vooral hooligans ) zijn het hier niet mee eens en beginnen te fluiten. Ik, als astma-patiënt, vind het integendeel een hele goede regel. De reden voor het rookverbod zijn de jonge supporters in het publiek, maar ik denk dat juist de oudere mensen meer last hebben van de rook, aangezien zij ook vaker gezondheidsproblemen hebben, zoals mijn oma zou zeggen: “de leeftijd komt met zijn gebreken”. De oud-Feyenoorder stelt een paar vragen aan de mascotte van Feyenoord, een 6-jarig jongetje. Over de vraag “ wie is jouw favoriete voetballer van Feyenoord?” moet hij lang nadenken, waarna hij “eigenlijk weet ik er maar één.” zegt. Wie die ene dan is willen wij heel graag te weten komen, maar dat gebeurt niet en dat zal ook nooit gebeuren.
Na afloop van de wedstrijd lopen we richting de fanshop, waar de politie al klaar staat op hun paard. Sommigen eten rustig een broodje, anderen praten over hun weekend. Ze hebben het rustig, wat maar één reden heeft; Feyenoord heeft gewonnen. Zodra je de Kuip uitloopt, is het hele gebeuren nog niet afgelopen. De kans is 99% dat je een vette hap zult eten als avondeten, of gewoon als tussendoortje. Zo hoorde ik een man zeggen: “ Ik ga effe friet met een kroket halen, wil nog iemand iets?” Waarop hij als antwoord kreeg: “Je hebt er al drie op, man.” Buikje vol ? Dan hup, in de auto en lekker in de file met half Rotterdam. Heerlijk.