Een (bloed)juweel van een teelbal

Foodblogmeisjes buitelen over elkaar heen om er een hip gerecht van te posten. In Amsterdam is er zelfs een restaurant voor geopend. Nederland is na de VS de grootste afnemer ter wereld. Avocadoboeren beleven gouden tijden. Zou je denken. Maar niets is minder waar.

Mexico is één van de grootste avocadoleveranciers en tevens naamgever van de vrucht. De oorspronkelijke bewoners gaven de groene vrucht de naam ahuacatl. Letterlijk vertaald: teelbal. Voor het verbouwen van avocado’s is veel water nodig. Zo’n 280 liter per pond. Ter vergelijking, voor een pond tomaten is dit 38 liter. Door de wereldwijd explosief gestegen vraag naar avocado’s – onze import is sinds 2006 verdrievoudigd – hebben overheden het watergebruik aan banden gelegd. De gevolgen van deze drooglegging kunnen we wel raden. Daar komt de misdaad op af als een haai op een druppel bloed. De enorme vraag stuwt de schaarste. Het water moet onder de boeren worden verdeeld. De ideale formule voor hogere prijzen, maar ook voor machtsmisbruik. En het zijn niet de boeren die bovenaan de keten staan.

Gewelddadige Mexicaanse drugskartels als de Caballeros Templarios richten hun pijlen nu ook op de avocadoteelt. Zij controleren de sector van productie tot distributie. In sommige gebieden overstijgt de avocado-opbrengst zelfs de marihuanaopbrengst. Maffiosi badderen als Dagobert Duck in het ‘oro verde’, nadat ze de boeren met een mes op hun keel een deel van de winst afhandig hebben gemaakt. Vóór de komst van de Caballeros Templarios bracht een hectare grond in de Mexicaanse regio Michoacán in een goed oogstjaar zo’n 113.000 dollar op. In 2013 vertelde een avocadoboer dat hij aan eenzelfde oogst nog met moeite 15.000 dollar overhoudt.

We horen maar weinig over deze rauwe werkelijkheid. Zal het net als met de diamant jaren duren voordat we over de bloedavocado horen? Ik hoop dat overheden en afnemers beter gaan toezien op de productie van avocado’s. Al wordt dit wel een uitdaging. De maffia heeft immers politiemannen, advocaten en rechters in dienst, die onder dreiging van ‘plata o plomo’ de handel vrij spel geven.

In de tussentijd beperk ik mijn afname van avocado’s en mijd ik voorlopig die uit Mexico. De balans moet terug. Als ik mijn tanden in het groene goud zet, wens ik een revanche van de avocadoboeren op hun afpersers. Het heft moet weer in de juiste handen komen. Aan de horeca het advies om te achterhalen bij wie je inkoopt. Want de boeren verdienen weer eerlijke gouden tijden met hun juweel.