De nationaliteit van een blij braadworstje

Het is roze, heeft een krulstaartje en het knort in de tuin. Een varken als huisdier. Het lijkt bijna een kinderdroom die werkelijkheid wordt, maar biggetjes zijn er om op te eten. Ze zijn er voor de sappige braadworsten en de vette speklapjes. Dat is hoe het hoort toch? Een levenloos stuk vlees verpakt in EPS schalen met pvc-rekwikkelfolie. Achter een glimmende glazen deur bij het schap, in afwachting om uitgekozen te worden door een kieskeurige consument. Ik slof verder achter m’n moeder aan in de supermarkt. Zij keurt de paprika’s alsof ze een jurylid is bij schoonheidswedstrijden voor paprika’s in allerlei verschillende kleuren.

Iets wat in de supermarkt ligt heeft al meer intercontinentale reizen achter de kiezen dan de gemiddelde hoopvolle backpacker: We willen fair trade koffiebonen uit Gambia, sperziebonen uit India en wijn uit Spanje. Er hangen posters met foto’s van boeren uit Hendrik-Ido-Ambacht bij de groenteschappen van de Albert Heijn, die de consument zorgvuldig informeert waar het met liefde opgevoede zakje spinazie werd geboren.

Dan zou je denken dat we inmiddels heel nieuwsgierig zijn geworden naar de afkomst van al het voedsel dat we enthousiast in een gloeiend hete pan gooien en dat vervolgens naar binnen proppen. Denk het niet. We negeren simpelweg de dingen die we niet willen zien. In Spanje doen ze dat trouwens niet hoor, daar was ik twee weken geleden. Toen liep ik door een soort Markthal, net zoals hier in Rotterdam. Er lag konijnenvlees met een foto van een schattig huppelend konijntje ernaast. Zouden ze ook moeten doen in de supermarkten in Nederland, dan weten we eindelijk wat voor leven die schnitzel heeft gehad. Waar blijft die foto van de slager uit Hendrik-Ido-Ambacht bij het vleesschap?

Er zijn namelijk worsten die rondjes hebben gewandeld op het strand voordat ze in een plastic bakje terecht zijn gekomen. Een slager van Scharrelslagerij Zwetsloot verzorgt zijn varkens met alle liefde van de wereld, zoals jij je hamster zou behandelen. Hij heeft varkens als huisdieren, ze worden geknuffeld en uitgelaten. Het is alleen dat ook deze varkens uiteindelijk worden geslacht zodat het samen met wat biologische spinazieblaadjes van boer Henk een liefdevolle maaltijd kan worden. Deze varkens worden net als de meeste biggetjes geslacht en verkocht. Die zou ik wel willen proeven, want gelukkige varkens schijnen lekkerder te zijn. Lieve AH, mag er voortaan een fotootje bij?