Buitenbeentjes

Stilzwijgend luister ik naar de verhalen over vakanties op een cruiseschip en avonturen in Thailand. Bijna iedereen is betrokken bij het gesprek. Behalve ik. Ik wilde graag zeggen dat ik ook in Thailand ben geweest, en hoe ik het vond. Maar ik krijg de kans niet.

Ik woon nu al bijna 5 jaar in Nederland, praat goed Nederlands en werk in Nederland. Ik ga doordeweeks naar Zumba en kickboksen en in het weekend naar bootcamp. Dus alleen maar Nederlanders om me heen. Maar helaas heb ik nog geen Nederlandse vriendenkring.

Ik heb zwart haar, donkere ogen, een iets andere huidskleur en ik ben kleiner dan de gemiddelde Nederlander. Simpel gezegd, ik zie er niet Europees uit. Ik ben een buitenbeentje onder alle Nederlanders.

Het is een feit dat het voor buitenbeentjes moeilijker is om te integreren. Elk keer als ik op een borrel of een feestje ben, probeer ik bij een gesprek een ingang te vinden. Maar ik heb het gevoel alsof er over me heen wordt gekeken. Natuurlijk speelt mijn gebrek aan sociale vaardigheden en zelfvertrouwen ook een belangrijke rol, maar toch denk ik dat mensen tijdens een conversatie de voorkeur geven aan een soortgenoot boven iemand die er heel anders uit ziet. De eerste indruk is gewoon belangrijk. Daarom ben ik vaak toeschouwer en bijna nooit deelnemer bij een groepsgesprek. Ik zou graag in het draaiboek spieken om te kijken wanneer ik eindelijk aan de beurt ben. Ik zou graag een handleiding lezen waarin staat hoe ik me moet opstellen om bij een groep te horen.

Misschien is het wel de Nederlandse mentaliteit (ik ben het beu) dat mensen alleen maar met hun gesprek bezig zijn, zonder om zich heen te kijken en anderen erbij te betrekken. De ander die niet gemakkelijk zomaar aan een gesprek deelneemt, of degene die niet graag in het middelpunt wil staan. Er zijn mensen die kleine monstertjes in hun hoofd hebben, die ze eerst moeten overwinnen.

Lieve medemensen, zouden jullie de volgende keer op een borrel of bij de koffietafel of op een feestje willen uitkijken naar buitenbeentjes. Ze willen best wel meedoen bij jouw gesprek, ze willen best wel iets zeggen, anders zouden ze niet aanwezig zijn! Geef ze even de ruimte, geef ze even een steuntje en betrek ze in het gesprek. Je zult zien dat een buitenbeentje even interessant is en evenveel leuke verhalen heeft als ieder ander. Beoordeel niemand op zijn uiterlijk alleen. In ieder geval word je beloond met vriendelijkheid en dankbaarheid!