Z’n gangetje

"Vertel eens, wat doe je in het dagelijks leven?". Zomaar een voorbeeld uit de FAQ van sociale gelegenheden. Het antwoord interesseert je vaak maar weinig. Het gaat om de interesse die je toont. Als je iemand iets beter kent, vraag je: "Hoe gaat het met je?", waarop hij antwoordt: "Z’n gangetje. Druk!". Blijkbaar verlenen we onze identiteit aan datgene wat we allemaal doen, en niet aan het plezier dat we eraan beleven. Laatst vertelde ik iemand welke taken ik in mijn werk uitvoer, waarop hij reageerde: "Goh, dat je dat leuk vindt. Lijkt me nou echt geen zak aan". Dat vond ik verrassend. Het interesseert je blijkbaar écht, dacht ik.

Hoe komt het eigenlijk dat we in gesprekken over het leven zoveel aandacht besteden aan inhoud, in plaats van kwaliteit? In ons werk willen we veel taken. Zodat we kunnen zeggen: "Ja, echt een manusje van alles!". In ons privéleven willen we veel vrienden en veel hobby’s, zodat we goed voor de dag komen bij het kringgesprek op maandagochtend. Hoe leuk we die taken, vrienden en hobby’s vinden, daar hebben we het niet zo vaak over. Het is toch nog niet zo geaccepteerd om op de man af te vragen hoe leuk iemand leeft. Want dat maak je zelf wel uit.

Toch komt het regelmatig voor dat mensen ontevreden zijn over hun werk, vrienden, relatie of zichzelf. Dat zien we vooral bij anderen. Want iedereen kent wel iemand die een burn-out heeft, depressief is of vreemdgaat. Maar dat is letterlijk en figuurlijk nog ver van ons bed. Er is lef voor nodig om onze eigen ontevredenheid onder ogen te zien. En waarom zou je iets op het spel zetten als ‘z’n gangetje’ eigenlijk best lekker loopt? Tenminste, zolang je ook met jezelf blijft smalltalken.

En wat als we ‘z’n gangetje’ zo nu en dan eens onder de loep te nemen? Om de balans op te maken tussen ons eigen plezier en de verwachtingen van anderen? Want als die balans kwijt is, moet je wel erg sterk in je schoenen staan om het einde van de gang te halen. En in het uitzonderlijke geval dat je toch de eindstreep haalt, was je dan eigenlijk niet liever een zijpad ingeslagen? Om dat ongemakkelijke moment te voorkomen, is het best verfrissend om af en toe stil te staan in het gangetje. En als er een spiegel hangt, kijk er dan even in: zie je nou echt jezelf, of slechts een persiflage?