WARME SNEEUW

Meestal stap ik met een heldere geest en goed gemoed uit bed. Maar deze dag was dat helaas niet het geval. Ironisch genoeg veranderde het fantastische uitzicht op het door sneeuw bedekte landschap niets aan mijn innerlijke kilte. De sneeuwbal die uit zijn vorm raakte op de vooruit van onze woonkamer, droop langzaam af toen hij mijn onderkoelde stemming opmerkte. Dat gold allerminst voor de ijspret van onze kinderen. Die wisten niet meer van ophouden, terwijl ik daar verbitterd en volkomen ten onrechte heftig naar verlangde.

Een negatieve bittere gemoedstoestand staat ons vaak niet aan en is toch zeer besmettelijk. Ondergesneeuwd in een ongelukkige stemming vergiftigen we onze omgeving in de hoop de ijzige beklemming van onszelf te laten afglijden. Op basis van ervaring weten we dat deze strategie averechts werkt, maar spelen vaak mooi weer om onszelf te rechtvaardigen en de schuld in de schoenen van de ander te kunnen blijven schuiven. Er is veel geduld en liefdevolle zelfkennis nodig om een zichzelf handhavend en eindeloos escalerend sneeuwbaleffect te voorkomen.

Terwijl ik op de drempel stond gooide mijn zoon op vijf meter afstand trefzeker en opgewekt een sneeuwbal in mijn verharde gezicht. Dit voorval deed de deur dicht en opende in één klap mijn hart.