Nooit tevreden kunnen zijn

Je pakketje, waar je al ondertussen al een maand op hebt gewacht, glijdt de brievenbus binnen. Snel pak je het uit. Daar heb je dan eindelijk je gloednieuwe trui (smartphone, headset of wat dan ook) in handen. Dolgelukkig dat je bent ren je naar je kamer en trek je hem aan.
Maar na een paar weken is het niet nieuw meer, en je begint de trui als ‘oud’ te zien. Als één van al die anderen truien die je hebt liggen.

Dit geldt voor elk product, elk kledingstuk, elk voorwerp. Dit geldt zelfs voor vriendschap of familiebanden.
Wanneer je iets (maakt niet uit wat) een lange tijd in bezit hebt, wordt het wat we noemen ‘’gewoon’’ en willen we niet meer of juist iets anders.

Wanneer het slechte ons treft zijn we ongeduldig, wanneer het goede ons treft zijn we gierig.
Wij zijn nooit tevreden, en geloof me tevreden gaan wij ook nooit zijn. Als individu niet, als samenleving niet. Natuurlijk kan ik niet zomaar voor mensen spreken, want er zal vast een enkeling tussen zitten die wel tevreden is met iets kleins (maar op den duur gaat dat ook knagen).
Er is altijd wel iets dat beter kan of moet. Het plukje haar dat uitsteekt, de zesjes die je blijft scoren op de toetsen, het collegiale gebeuren op de werkvloer. We vinden altijd wel iets om over te klagen.
Wat kunnen we toch goed het slechte naar voren halen, maar nooit benadrukken we het goede.

Jaren gelden (en nee, zo oud ben ik nog niet) maakte ik mijzelf wijs hoe een smartphone, een nieuwe laptop, een nieuwe fiets mij gelukkig zou maken, omdat iedereen dat had. Het maakt ook gelukkig, het geeft ook tevredenheid. Slechts voor korte duur. Want, wij mensen willen steeds het nieuwe, het onbekende proeven. Dat zit gewoon in ons.

We willen altijd het meest nieuwe, het duurste, het populairste…het allerbeste. Maar ik schud je nu alvast wakker: dat bestaat niet! Gaat ook nooit bestaan. Kijk om je heen; zoveel moois, maar zo weinig mensen die genieten.
Nooit tevreden met wat je hebt, nooit tevreden met jezelf, nooit tevreden met je relatie of familie. Best zielig eigenlijk.

Streven naar het beste is streven naar het onmogelijke. Denk eens na over wat je allemaal wel niet in bezit hebt, wees een keer tevreden. Waarom zijn we toch nooit tevreden? Waarom kunnen we nooit tevreden zijn? Willen we dit überhaupt wel? Hier kan ik dus echt geen antwoord op vinden. Jij wel?

Je moet het doen met wat je hebt. Wees tevreden. Want het kan altijd slechter.