Hoe ik mentaal dingen niet betaal

Ik sta aan de kassa van de Albert Heijn en heb lasagna, chips en yoghurt op de lopende band liggen. Een minuutje later vraagt de caissière mij om 65 cent af te rekenen. Zo ding ik weer eens flink af aan de kassa, met het laten zien van mijn bonuskaart en het statiegeld van een kratje bier. Het mooiste is dat ik dat statiegeld al niet eens meer beschouwde als geld dat ik bezat. Het is een klein financieel geluksmomentje. Ik heb het gevoel dat de Appie mij weer eens gratis avondeten heeft bezorgd.

Hetzelfde geldt voor concertkaartjes. In juli is eindelijk het WOO HAH! festival. Door het feit dat ik een maand geleden al 70 euro heb neergeteld voor het kaartje, laat mij in juli mentaal gratis een heel weekend genieten in Tilburg. Natuurlijk heeft dit mij ooit geld gekost, maar in de desbetreffende maand niet meer. Het is alsof ik mezelf steeds cadeautjes geef, die ik al vooruit betaald heb. Deze week heb ik bijvoorbeeld een financieel mindere week, aangezien ik net een voor mij redelijk duur kaartje voor Ed Sheeran in de Ziggodome heb gekocht. Aangezien dit concert pas in april is, heb ik vandaag stiekem geïnvesteerd in een cadeautje dat ik pas in april uit mag pakken.

Als ik al deze voorbarige uitgaven op tijd plan, hoef ik in een maand vol festivals, concerten of andere feestjes niet de hele maand skeer te zijn. Nou merk ik vaak dat mijn geld aan het einde van de maand sowieso bijna of helemaal op is, hoeveel ik nou ook te besteden had. Soms een zuinige week, soms een week vol (domme) hoge uitgaven. Geld, en hoe dit zo goed mogelijk te besteden, blijft altijd een dingetje. Daarom is het zo fijn om af en toe te genieten van een financieel meevallertje, ook al is dit maar mentaal.