Geluk is maar de kers op de taart

Ze zat op de rand van haar bed, ze keek op en zei: ‘Ik heb de afgelopen jaren heel veel geluk gehad. Dat besef ik mij zo goed. Zoveel mooie dingen waaiden mijn kant op.’ Mijn wenkbrauwen trekken omhoog. De stilte die viel voor de eerste handeling gaf haar voer om na te denken, de stilte daarna riep op zijn beurt weer veel vragen op bij mij. Komt geluk je zomaar aanwaaien?

Voordat de eerste stap van je jongste onschuldige je gelukkig maakt, heb je de desbetreffende gedragen en gebaard. Voordat tien pond bij jou op de deurmat valt, heb je nog moet krassen. Zelfs geluk, dat wordt gevonden in de kleinste handelingen en verschijnselen, heeft eerdere handelingen aan zijn wieg staan. Mijn ochtendkoffie (dagelijkse geluksmomentje) kostte mij ook een ochtendsprintje en zo’n twintig minuten werken.

Geluk vinden in kleine dingen, het beestje bij zijn naam noemen, werken voor geluk; het zijn drie losstaande dingen in een vicieuze cirkel waar je het liefst niet uit wil komen. Echter vraag ik mij af wat is een wereld zonder contrasten. ‘Het leven mag wel een beetje pijn doen’ las ik laatst. Ongelukkig zijn is essentieel en heel menselijk en ja vooruit, ook wel pijnlijk. Mijn koffie smaakt ook soms te bitter, maar er zijn ook dagen waarop dit niet zo is. Dagen waar ik veelal naar heb gesmacht, dagen die ik koester. En op sommige dagen vind ik de balans en schud ik heel stilletjes zo’n suikerzakje leeg in mijn beker.

Ik zit tegen over haar op de bank en schud lachend mijn hoofd. ‘Geluk? Kei- en keihard heb jij gewerkt. Aan jezelf en alles om je heen. Geluk komt niet zomaar aanwaaien. En mocht dat wel zo zijn, grijp het dan met beide handen aan.’ Maar weet: geluk is maar de kers op de taart. Hard werken vormt het fundament.