‘Extra gelokt met het hippe stadsstrand Blijburg’

Het linkse stadbestuur had een ideologische opzet voor ogen met IJburg. ‘Een wijk zonder scheidslijnen’. De beter gesitueerden blanken werden gelokt met tuinen en aanlegplaatsen en als extra lokkertje het hippe stadsstrand Blijburg.

“Xandra, juridisch vertaler, ging er in 2005 wonen. In een lichte, moderne woning plus werkhuis, met uitzicht op het water. Ze was, vertelt ze, niet over één nacht ijs gegaan.

Omdat ze wist dat het een gemengde wijk zou worden, sprak ze met wat huurders daar en hoorde dat er gescreend werd. Geen huurachterstand, Geen strafblad. Een selecte groep allochtonen zou er komen. Maar wie tussen de regels door kon lezen, zag in de IJburgfolder uit 2003 iets anders opdoemen. Xandra heeft de folder bewaard en leest voor:

‘” Voor de sociale sector is de gemiddelde woninggrootte 86 vierkante meter, wat vrij groot is vergeleken met de sociale huurwoningen in de “oude” stad. Hiermee verhoogt IJburg de kwaliteit van de stedelijke sociale woningvoorraad. Dit kan de gewenste doorstroming op gang brengen vanuit de Amsterdamse wijken die hard toe zijn aan ingrijpende vernieuwing.’”

Grote sociale woningen. Voor grote gezinnen dus. Voor grote allochtone gezinnen dus. ‘Doorstroming’. Lees: verplaatsen van de overlast. (…)

De grond is van de stad, maar de huizen zijn in beheer van de woningcorporaties. En die begaven zich op de koopmarkt. Die wisten ook wel dat zij die herhuisvestinggevallen moesten plaatsen. Er is grof geld verdiend aan de koopwoningen hier.

Als je die brochures zag. Dat was allemaal zo gelikt en prachtig! Dan kun je zien dat mensen in de verste verte niet hadden kunnen weten dat er ook probleemgevallen zouden komen. Kopers gingen letterlijk voor de deur liggen om op tijd te zijn voor de makelaar. Het was zo gewild!

Met de verkoop van huizen werd de sociale woningbouw betaald, omdat die verlieslijdend is. De kopers hebben dus meebetaald aan de overlast in hun blokken. Ze hebben een duur koophuis gekocht en zitten nu voor 5,5 ton met hun nek in de schulden.

Want in precies hetzelfde huis ernaast is een probleemfamilie geplaatst die daar niets voor hoeft te betalen en het woongenoot verpest. (…) dan gaan ook die houten platen na een politie-inval er smerig uitzien. (…)

Op de website IJburgforum stond te lezen: “Als we er iets van zeggen, worden onze auto’s bekrast”.” Uit: ‘KWAAD’ van Joost Niemöller. Glashelder beschrijft Niemöller de problemen van de immigratie. Kopen? Ik zeg doen!