Delen na stelen

Nadat de gehele natie de prive beelden van miss Paay heeft veroordeeld, heeft toegevoegd aan de eigen entertainmentcollectie, zonder haar toestemming of uberhaupt IETS met die beelden heeft gedaan en miss Paay zich moest verantwoorden, verdedigen als BN-er en vrouw met de nodige levenservaring, kwam er een opvoedkundig aspect in mij naar boven.
De dochter van 11 leest ook het nieuws en leest met name alle IEEUW-MY GOD-ORDINAIR- VERSLAGEN-PATRICIA- koppen en ‘leert’ dat dergelijk seksueel gedrag schandelijk is, maar dat je door HEEL Nederland veroordeeld wordt.
Ik probeerde te wijzen naar juist het strafrechtelijke aspect van het verhaal. De inhoud was van Patricia P.
Waarom? Omdat…omdat dit ook onderdeel is van de seksuele voorlichting voor mijn dochter. Vanuit het gegeven dat er risico’s zijn. Dat zij als ze gaat sexten en gechanteerd zou worden, niet aan zelfmoord denkt, maar aan aangifte en de strijd aangaan. Dat als ze net zoals Patricia niet even gaat denken, ik wil dood. Of zoals de jongen uit Enschede of..de anderen.
Het is moeilijk, want ik wil het liefste haar verbieden of zorgen dat ze uberhaupt nooit foto’s maakt op, maar let s get real. Het is zoals het nu is. Men experimenteert en slaat het op.
Dat ik haar anno 2017 een soort ‘draagnooiteenkortrokje-preek’ moet geven en dat ze nooit iets in bikini of minder, moet vastleggen per smartphone is sowieso een taak als ouder, maar de vechtlustige vrouw in mij wil meer.
Ik wil dat de strafbaarheid meer onderstreept wordt, dat net als aanranding de daders beseffen dat niemand het per se uitlokt, tenzij je er een maffia-samenzwering achter moet zoeken, dat geen een vrouw/man een onderdeel van de Schaamtecultuur wil dan wel mag worden die wij, de maatschappij, eerder creeeren dan de normen en waarden van stelen en zonder toestemming prive bezit te verspreiden. De blijkbaar enige uitweg die men ziet wanneer je promitterend en wel ‘in het nieuws bent’ ook al is het de gemeente Enschede of een week het Nederlandse nieuws, is toch ook onze schuld? Laat dat een onderdeel in voorlichting en de wetgeving worden. Laat dat de echte boodschap zijn om aan onze kinderen mee te geven. Vrij zoet dat we over straatintimidatie de nodige maatregelen willen treffen, maar echte tastbare strafbare feiten verdienen ook politieke aandacht. En de slachtoffers meer steun. En dat begint bij bewustwording, voorlichting (ook van de ouders) en aanpassing van de wet.