De bejaarden van de toekomst?

Poeh, het was weer een drukke dag vandaag voor meneer de V. Soms vroeg ik mezelf echt af waar die man de energie vandaan haalde om zijn dagen zo vol te proppen. Hij was al vroeg wakker en voordat ik het wist, zat hij al weer in het water. Iedere keer riep hij dat ik even moest komen kijken, omdat de vissen en planten onder water zo prachtig waren. ‘Sorry, mijnheer V, ik ben zelf ook even druk, ik kom straks’, riep ik dan maar. Ik had nog genoeg andere dingen te doen. Op het moment dat ik even een pauze had, was meneer V. al weer uit het water. Hij was vertrokken naar New York voor een tour door de stad.

S ’Avonds kreeg ik natuurlijk alle verhalen. Niet alleen over hoe geweldig New York was, maar ook hoe hard hij had gelachen in het pretpark. De rollercoaster was spectaculair en het spookhuis had wat hem betrof nog wel wat enger gekund, maar hij had genoten. Hij had een vliegtuig leren besturen en een concert van Paul McCartney bijgewoond en dat allemaal in één dag. ‘Bent u niet moe?’ vroeg ik. Hij schudde driftig zijn hoofd. ‘Welnee, ik ga zo nog even het zonnestelsel bekijken.’

De volgende morgen was meneer V. alweer vroeg op pad. Dit keer was de bestemming Venetië en aan het eind van de middag zou hij de haaienkooi in gaan. Tussen de middag was het even klaar met die bril, tenslotte was er ook nog een ‘werkelijke wereld’. Een wereld waarin je een frisse neus kon halen en praten met je medemens. Daarbij kon het gezicht van meneer V. dan weer even in de plooi trekken. Nu stond die Virtual Reality bril er zowat in gegraveerd. Maar hij was niet de enige. Al de bejaarden aan de tafel hadden diezelfde grote ring om hun ogen. Mevrouw K. was op bezoek bij haar kleinkinderen met de bril en mevrouw L. liep al twee uur in de supermarkt rond waar ze vroeger had gewerkt.

Het zou weer een hele klus worden om die ouwetjes los te rukken van hun VR-bril en in de tuin van het bejaardentehuis te krijgen. En als ze eenmaal in de tuin waren, zouden ze gaan mopperen over het weer, pijn in hun voeten en moesten ze waarschijnlijk plassen. Maar ach, ze bewogen en kregen ook weer wat kleur op hun wangen.