Bepalend voor de rest van je leven

‘DE KEUZE DIE JE NU MAAKT IS BEPALEND VOOR DE REST VAN JE LEVEN!’, galmt er door m’n woonkamer. Deze reclame probeert mij ervan te overtuigen dat ik goed moet nadenken over de stappen die ik na mijn studie neem, maar ik krijg er alleen maar de kriebels van. Ik moet m’n passie achterna gaan, een baan vinden met veel doorgroeimogelijkheden en een goed startsalaris, me oriënteren op de huizenmarkt zodat ik zo snel mogelijk een huis kan kopen (want: vastigheid en investeren in je toekomst), nadenken over wel of geen kinderen, een vaste en stabiele relatie hebben. En dat dus allemaal NU, want elke keuze die ik maak is bepalend voor mijn toekomst.

Deze reclame hoorde ik zo’n drie jaar geleden. Ik was jong, slim, net afgestudeerd en alles leek mogelijk te zijn. Ik solliciteerde me de blubber op banen die bij mijn studie maatschappelijke bestuurskunde pasten. Daar was ik tenslotte voor opgeleid en dat gaf dan gelijk een goed verhaal tijdens een sollicitatiegesprek. Alleen paste dat verhaal me niet: die gesprekken kwam ik dus ook niet door.

Ben ik nu gedoemd voor de rest van m’n leven? Het gevolg was namelijk dat ik een keuze maakte die volstrekt anders was dan ik van te voren had verwacht. Ik koos voor mijn eigen weg en voerde mee met de dingen die op mijn pad kwamen. Dan maar geen 2500 euro per maand, geen duidelijk toekomstperspectief en geen koophuis. Wat wél volgde was een grote ontdekkingstocht. Een tocht die soms heel erg zeer deed, maar die ik voor geen goud had willen missen. Want juist door alles even helemaal los te laten (inclusief nadenken over de toekomst), ontdekte ik mijn passie voor schrijven. Ik had nooit verwacht dat ik nu journaliste en schrijfster zou zijn. En al helemaal niet dat ik dit soort persoonlijke columns zou publiceren.

Dus ja: misschien is deze keuze bepalend voor de rest van mijn leven. Maar het is tenminste wel mijn éigen keuze. Een keuze die ik gemaakt heb zonder mezelf te dwingen om te stressen over later. Zonder mezelf te dwingen om nu al na te denken over de effecten van deze keuze over 50 jaar. Want één ding weet ik heel zeker: mijn passie voor schrijven had ik nooit gevonden als ik maar door was blijven gaan met mezelf in hokjes te duwen waar ik niet in paste.