Stroomstoring

Dinsdag ochtend kwart voor 7 kwam ik aan met mijn fiets op station Enkhuizen waar ik dagelijks mijn reis begin naar Utrecht.
ik zag gelijk dat er iets niet klopte, er stond een hele groep buiten voor de trein.

stroomstoring in Amsterdam, treinen rijden niet..
voor de mensen die niet weten hoe het OV in Enkhuizen is, kort samen gevat : de trein is heilig.
gelukkig gaat er 2x per dag een bus tussen Enkhuizen en Lelystad.
goed geraden, dat avontuur ging ik aan.
via lelystad, Harderwijk, door putten met de bus naar Amersfoort Schothorst en verder met een sprinter naar station Amersfoort.
eenmaal op Amersfoort aangekomen zie ik dat de trein ook in dat deel van het land problemen heeft door wat er eerder in Amsterdam afspeelde, dus ik besluit om in de hal van Amersfoort te wachten.

telefoon gaat af, het is het thuisfront.
ik breng een update over hoe de reis loopt en kom tot de conclusie dat ik op dat moment al zo’n 4 uur onderweg ben naar mijn opleiding.
ik hang op en plots vraagt een meisje naast mij waar ik mijn reis was gestart.
vertelde haar dat ik uit Enkhuizen kom en dat ik graag op tijd wilde komen omdat mijn projectweek begon die dag.
zij verteld mij dat ze een tentamen heeft op het UvA.
en toen realiseerde wij ons dat we eigenlijk toch heel afhankelijk van stroom zijn, eigenlijk meer dan je denkt.
na een half uur komt mijn sprinter naar Utrecht aan, ik wens haar nog succes en loop naar mijn trein..
toch spijt dat ik niet naar haar naam heb gevraagd.

trein natuurlijk helemaal vol, maar weetje?
ik heb een groot gedeelte van Nederland weer gezien, door steden en dorpen.
stiekem vond ik het heerlijk, ander uitzicht, andere mensen en het op het moment bekijken welke kant je op gaat.
voor geen goud zou ik op kamers willen, wat zou ik het reizen missen.
ik kom aan op Utrecht CS, stap over op bus 8 en word als held ontvangen in het lokaal.

wie kan zeggen dat hij of zij blij was met de stroomstoring?

nou, ik!