Passie op de kokosmat

Passie op de kokosmat

Regelmatig is (al dan niet verdwenen) passie favoriet onderwerp van gesprek met vriendinnen. We vragen ons daarbij serieus af of passie überhaupt verenigbaar is met het leven, laat staan met een relatie. Ik bijt het spits af met een mooie herinnering. Na tientallen stomende berichten over en weer na het werk opgehaald worden door een spannende date. Aangekomen in zijn appartement rukken we elkaar reeds op de kokosmat bij de voordeur de kleding van het lijf. Ik herinner me nog vaag de kledingstukken op de bruine kokosmat, en dat mijn minnaar in al zijn passie één rood gestreepte sok vergat uit te trekken. Hij bleek achteraf zware bindingsangst te hebben, maar wist ik veel.
Mijn vriendin vertelt smeuïg over de zinderende passie op kantoor. Tussen haar en een collega hing er al vanaf de eerste werkdag een zweem van begeerte in de lucht. Ze probeert zijn zwoele blik van destijds blik na te bootsen, maar dat lukt niet meer helemaal na drie Chardonny’s. Over de oneerbare voorstellen en afspraken die daarop volgden kan ik helaas niet uitwijden vanwege haar recht op privacy, maar ze logen er niet om kan ik verklappen! Helaas bleek hij dit soort hitsige uitnodigingen naar meerdere collega’s te versturen, wat de passie acuut in de kiem smoorde, althans bij mijn vriendin dan. Pure passie lijkt -concluderen wij keer op keer- gek genoeg eerder iets ongrijpbaars te hebben. We beleven het dan ook meestal met de onbereikbare man van wie we never nooit zuchtend de vuile sokken van de vloer zullen ruimen. Lieverds met bindingsangst. Waarmee we oeverloos kunnen praten, maar die zich vrijwel meteen na de daad terugtrekken en zich hullen in een onpeilbare wolk van nevelen waaruit je nimmer meer iets hoeft te verwachten. Passionele narcisten, die gek genoeg vaak de sterren van de hemel vrijen, maar daarna ook weer moeiteloos in de rol van de klootzak stappen, en elk smachtend bericht van onze kant stoïcijns negeren. Last but not least de echte Bad Asses, die er in vliegende vaart vandoor gaan na de seks, (vaak in een snelle auto, dat kan geen toeval zijn!) en ons verbouwereerd achterlaten. Passie…wat doen we onszelf aan! Met onze vertrouwde partners hebben we gewoon seks. Soms fijn, en soms routinematig. We geven elkaar na een saaie film op vrijdagavond een snelle welterusten zoen, omdat we na een lange dag niets anders willen dan slapen, alle passie ten spijt. “Misschien morgen,” zeggen we hoopvol tegen onszelf voordat we ons omdraaien.