Kleurloze Maandag

Terwijl ik worstelde om mijn slot dicht te krijgen, signaleerde ik een spinnetje dat vakkundig een web had gebouwd op mijn stuur. Tijdens het oogcontact met Spiderman ontging me dat ik kostbare tijd verloor, omdat de spaken van mijn fiets het mechanisme van mijn slot belemmerde. Na het inchecken met mijn ov-chipkaart, vloog ik met souplesse door de detectiepoortjes en sprintte als Usain Bolt naar mijn perron. Net voor het fluitsignaal van de conducteur sloot ik me aan bij de overige slaven van de maatschappij. Leunend tegen zo’n zilveren paal besloot ik mijn medereizigers te observeren.

De coupe was het beste te beschrijven als een depressieve karavaan die na achtenveertig uur verlof met een frisse tegenzin in colonne weer richting werk vertrekt. De sombere gezichtsuitdrukkingen waren een glasheldere weerspiegeling van deze sinistere maandag. Tegenover mij zat een student die zichtbaar zijn ziel had weg gedronken dit weekend. Hij staarde voor zich uit hoe Andrea Bocelli kijkt wanneer hij de piek van zijn toonladder reikt. Daarnaast keek een meisje met de ogen op een kier in een spiegeltje, om met militaire precisie de mascara in haar wimpers te vegen. Haar vriendin blies zwaarmoedig tegen haar net gelakte nagels alsof ze een kaars probeerde uit te blazen. Een oudere vrouw sloftte als een zombie richting een vrije klapstoel. Ze spande de kroon met haar vermoeidheid. De wallen in haar sinaasappelhuid leken sprekend op de groeven in mijn leren schoenen. Werkelijk iedereen zat fronsend weggedoken in zijn smartphone.

En ik bedacht me ineens… wat doen we onszelf toch aan op dit onchristelijke tijdstip? Als de wekker niet was uitgevonden lagen we nu allemaal nog op een oor. In de middeleeuwen had je enkel een haan die je uit je diepe slaap krijste, maar daadwerkelijk ontwaken was in dat geval een optionele keuze. Wie in die tijd de wekker durfde te introduceren, werd hoogstwaarschijnlijk subtiel op een paar takken gebonden en in brand gestoken voor het oog van een uitgetrokken stad. Een snelle technologische ontwikkeling in combinatie met een dun laagje beschaving, heeft het in de negentiende eeuw dan toch mogelijk gemaakt dit akelige apparaat op grote schaal te verkopen. Waardoor uw droom vanmorgen hoogstwaarschijnlijk geïnfiltreerd werd door een alarm.

En hier zit u dan. De zwoele vrouwenstem van de NS kan elk moment uw eindstation aankondigen. Voordat u met lood in de schoenen de warme coupe verlaat, realiseert u zich dan een ding, u bent niet alleen!