Het vrije woord vermoord

Het is dan toch zover gekomen: collega columnist Dyab Abou Jahjah is na drie jaar trouwe dienst ontslagen door zijn werkgever De Standaard. Volgens berichten zou zijn ontslag komen doordat Abou Jahjah op zijn pagina op Facebook liet weten dat hij het Palestijnse verzet, gepleegd met alle noodzakelijke middelen, goedkeurt.

Het is toch van de ratten besnuffeld, dat men geen mening meer mag hebben en zeker geen mening over het staatsterrorisme uitgevoerd door het regime van Tel Aviv. En tegenwoordig moet je er ook bij zeggen, dat je geen mening mag hebben als moslimschrijver of -columnist, laat staan als Ahmed of Mohammad in de straat.

Wanneer een columniste de Turkse president in de krant door het slijk haalt en daarna wordt opgepakt, dan is Nederland te klein, want het vrije woord is in gedrang.
Sterker nog, als een Nederlandse blonde politicus in een donkerbruin café in Den Haag zijn beledigende uitspraken doet over “Minder, minder, minder” en daarna voor het gerecht wordt gesleept, dan staat half Nederland moord en brand te schreeuwen want het was een uitspraak in het kader van de vrije meningsuiting.

Maar als dan een columnist zegt dat hij achter het Palestijnse verzet staat, dan kan het ineens niet. Dat is, zoals men zegt “not done”. Men mag in Nederland en dus nu ook in België niet achter de Palestijnen of Hamas staan, want het is een gegeven in onze westerse wereld dat ‘de Palestijnen terroristen’ zijn.

Berichten over aanvallen van het regime in Tel Aviv op Palestijnen zie je niet op de landelijke tv, alleen als een Palestijn een aanslag pleegt omdat hij de jaren durende bezetting beu is, dat hij elke dag voelt hoe beklemmend deze bezetting is, dat hij niet kan reizen, want zijn gebied is omgeven door vijandelijke muur met wachttorens, grensovergangen met militairen die eerst schieten en dan vragen gaan stellen.

Nederland en België zijn de verzetsstrijders niet vergeten die vochten tegen de bezetters in de Tweede Wereldoorlog; we noemden deze verzetsstrijders onze helden en nog worden deze helden vereerd. Maar daarna stopt ons verstand, want we zien niet de overeenkomst tussen deze verzetshelden en die van Palestina die vechten tegen een veel langer durende bezetting.

We moeten ons schamen, maar we moeten ons ook schamen over het feit dat we selectief winkelen in de vrijheid van meningsuiting. Over de Palestijnen mag je geen mening hebben dan alleen maar een slechte. Welnu, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres.