Herdenken van de vermoorden …

Zondag 29 januari is de nationale herdenking van de holocaust in Amsterdam. Tijdens de bijeenkomst – met toespraken van oa. Premier Mark Rutte – zal stil worden gestaan bij de vele mensen die door het nazi-regime meer dan 70 jaar geleden zijn vermoord. Mijn inziens moet dit elk jaar een herdenking blijven.

Maar wat ik niet snap, is dat de wereld niet stilstaat bij de vele Palestijnen die door het Tel Aviv-regime zijn vermoord en nog steeds worden vermoord.
In 2014 heeft het regime van Tel Aviv enkele duizenden Palestijnen vermoord bij een aanval op Gaza en nog dagelijks worden er Palestijnen vermoord, meestal jongeren. En meestal worden verhalen verzonnen dat de Palestijnen een aanval zouden willen uitvoeren. Als die verhalen niet geloofd worden, wordt bij de vermoorde Palestijn vaak ook nog een mes neergelegd om de wereld te laten geloven dat de Palestijn bezig was met een aanval.

In 1948 zijn er rond de 720.000 Palestijnen verdreven uit hun huizen, waarna een deel van het land werd onteigend en onderdeel werd van het land van het regime in Tel Aviv. En elke dag horen we dat het fenomeen van illegale nederzettingen toeneemt, zeker nu nadat Donald Trump president is geworden in Amerika. Het regime in Tel Aviv heeft hieruit begrepen dat zij door kan gaan met het stelen van land van de Palestijnen. Wat ze dus ook dagelijks doen.
De verdrijving van de Palestijnen in 1948 en 1949 door zionistische strijdgroepen wordt de Nakba genoemd. Deze mag hier in Nederland niet herdacht worden, maar ook andere verdrijvingen van en aanslagen op de Palestijnen behoren niet tot onze herdachtingsagenda.

Als Nederland herdenkt, dan worden alleen die mensen herdacht die ‘dicht’ bij ons staan, maar mijns inziens wordt het nu tijd om de Nakba van ‘48 / ‘49 en de etnische zuivering die toen is gestart, op te nemen in de agenda van herdenkingen. Het wordt tijd dat Nederland de Palestijnen herdenkt die zijn gevallen voor de verdediging van hun land. Tevens wordt het tijd dat Nederland het standpunt inneemt dat het regime van Tel Aviv terug moet naar achter de grenzen van 1967 en dat ook publiekelijk uitdraagt. Op die manier zou er vrede kunnen ontstaan, zo niet, dan zullen de Palestijnen hun verzet tegen de bezetting blijven volhouden.

Zeventig jaar na het begin van de bezetting wordt Palestina nog steeds bezet en ondertussen blijven we maar herdenken …