Goed in de trein

We hadden het goed in de trein. Als forens pendel ik al weer bijna twee jaar heen en weer tussen Tilburg en Den Haag. Als een soort ambassadeur van de NS verkondigde ik de voordelen van het reizen met de trein. Vroeger wilde ik conductrice worden. Beetje kaartjes knippen, beetje babbelen met de reizigers en reizen met de trein naar overal en nergens, de hele dag door. Kaartjes knippen gebeurt niet meer. Overal en nergens schijnt vooral hetzelfde stukje heen en weer te zijn en je mag blij zijn als de reizigers je aankijken als ze hun ov chipkaart overhandigen. Ik heb respect voor de conducteurs en conductrices van deze tijd!

We hadden het goed in de trein. Toen kwam er een moment dat er werkzaamheden uitgevoerd moesten worden. Tuurlijk. Snap ik. Alles ter verbetering van reizen in de toekomst. En er kwam een nieuwe dienstregeling. Daar moet je niet lichtzinnig over denken. Daar heeft iemand vijf jaar over gepuzzeld heb ik me laten vertellen. Tuurlijk. Snap ik. Alles ter verbetering van reizen in de toekomst. Maar wacht eens even, welke verbetering in welke toekomst?

We hadden het goed in de trein. We hadden meestal plek om te zitten, we kwamen veelal zonder al te veel vertraging aan. In tegenstelling tot nu. Als de trein niet is uitgevallen mag je blij zijn met vertraging van ‘maar’ een kwartier tot een half uur, dankzij een wissel- en/of seinstoring. Je mag blij zijn als je überhaupt de trein nog in kunt. Je voelt je een sardientje in een blik, daar in dat halletje. Gesprekken komen op gang, want er is geen ruimte om je met je telefoon bezig te houden. ‘Hier betaal je dan vet voor’, klaagt de een. ‘Nu zie je ze niet hè, die conducteurs’ vervolgt de ander. ‘Het lijkt wel een goederentrein’ roept een vrouw die heen en weer gebutst wordt door de schokkende trein. Ik kan haar nog net opvangen.’ ‘Zaten we maar in een goederentrein’ klaagt de ander met wie ze samen reist. ‘Dan kregen we ook voorrang en reden we in één keer door.’

We hadden het goed in de trein. Dat is momenteel niet zo. Dat komt hopelijk weer wel. Maar ik vind het een prima idee, goedkoop meerijden als een soort goed in een goederentrein. Als in een derde klasse. Een trein die je heel snel van A naar B brengt. Een trein met alleen maar staanplaatsen. Zonder klagers, want deze reizigers kiezen bewust voor een goedkope staanplek. Een trein waar de conducteurs en conductrices ook weer plek hebben om hun werk te kunnen doen. Een trein waar alles goed is.