(G) oud & Nieuw

Het blijft jaar na jaar zorgen voor paniek. Het begint met kleine hartverzakkingen zodra december aantreedt die naarmate het einde van het jaar nadert toenemen. Wat te doen op oud & nieuw? Sinds ik als zelfstandige jonge man door het leven ga, blijft dit het grootste ‘moetje’ van het jaar. Ver boven Koningsdag en mijn verjaardag, de gebeurtenissen die de nummers twee en drie van deze top drie bezetten.

Toch loopt het elk jaar vrijwel exact hetzelfde. Ik heb het geluk dat ik al jaar en dag bij vrienden van de familie dineer aan de Amstel, inclusief een spectaculair uitzicht op het Carre theater en het achterliggende Mokum. Dit deel van de avond is dus ingedeeld. Waar ik vroeger na al het gefeliciteer en geknal weer braaf met vader en moeder mee naar huis ging, begint de avond voor deze 22 jarige pas. Ik sta tenslotte midden in het leven. De avond is pas geslaagd als ik een blauw oog heb en er zoveel drugs door mijn lichaam gieren dat zelfs Thomas Dekker het niet zou kunnen verbloemen voor de wielren Unie. Maar elk jaar schuif ik weer aan dezelfde eettafel aan zonder enige planning voor de rest van de avond. Ik moet dan in feite heel mijn avond bij elkaar zien te plannen in wat luttele whatsapp berichten, die onder tafel verstuurd moeten worden.

In mijn achterhoofd zitten wel huisfeestjes van mensen die ik eigenlijk helemaal niet ken. Maar dan moet je weer zien te regelen dat je precies tegelijk aankomt met een groep bekenden. Zodat je deze kan gebruiken als een camouflage, en zo binnen kan treden. Dit jaar is het helemaal anders gelopen. Na het dineren wist ik het nog steeds niet. Inmiddels zat er al zodanig veel wijn in mijn lichaam dat het lichtelijk genant werd om nog met mijn ouders en bekenden te vertoeven. Met name nadat ik voor de derde keer werd gesommeerd om ‘ietsje zachter te praten alsjeblieft’. Ik hield het voor gezien en heb me maar op de dichtstbijzijnde bekende gestort. Een collega was de gelukkige, die toevallig in een kroeg in de buurt zat. Bij aankomst was ik binnen 1.3 nanosecondes mijn fietssleutel kwijt. Een gouden move, bleek later. Nu kwam ik namelijk niet even snel een biertje met de desbetreffende collega drinken, maar hij zat nu de rest van de avond aan mij vast. Aangezien mijn stalen ros weigerden van het slot af te gaan. Ik heb bij de collega achterop plaats genomen en heb mij zo, als een parasiet, laten vervoeren langs al zijn geplande festiviteiten tot zijn huis aan toe. Het was een gouden oud & nieuw.