Er was eens pijn…

Een aantal jaar geleden heeft pijn mij bezocht. Het was een overwacht bezoek. En de bedoeling dat ze maar heel kort zou blijven. Dus heb ik wat te eten voor ons klaar gemaakt. Terwijl ik het eten aan het opdienen was, gaf ze aan dat ze niet alleen was gekomen. Ik zuchtte want ik had net voldoende eten voor ons tweetjes voorbereid. “Kom maar binnen” riep ik verveeld. En ja hoor! Daar kwamen ze! Verdriet, teleurstelling, wanhoop, uitzichtloosheid, depressie en nog en paar andere trawanten. Ze namen de boel letterlijk en figuurlijk over. Mijn toenmalige huisgenoten konden niet wennen aan de overheersing van mijn ‘nieuwe ongevraagde gasten’. Dus besloten zij om hun koffers te pakken en te vertrekken naar de Noorderzon. Ik mis mijn oude huisgenoten. Ik mis blijdschap, vrede, harmonie en bovenal mis ik liefde. We hadden echt een hechte band met elkaar. Nu ben ik zo gewend aan mijn nieuwe gasten. Jeetje, de gedachte alleen al. De gedachte aan de leegte vind ik het ergst. Wat zal het leeg en stil zijn zonder hen. En toch zal ik dit nieuwe jaar een beslissing moeten nemen. Ik zal pijn en al haar vrienden moeten vragen om te verhuizen. Dit kan echt niet langer zo! Oh wacht eens? Hoor ik het goed? Heb jij een kritische vraag aan mijn zelf? Waarom moeten de gasten, van de uit de hand gelopen logeerpartij, vertrekken? ‘Nou, omdat sinds hun komst in mijn leven, het in mijn huishart, een rommel is! Echt he! Alles en ook alles is ontregeld. Het is er donker en het meurt er verschrikkelijk!’Het nu echt tijd om te vetrekken’
Ik ervaar heel sterk dat ik mijn onverwachte gasten moet los laten. Ze moeten gaan! Wat zijn de voordelen als ze vetrekken? Ik kan alle 4 kamers in mijn huis opruimen. Ik denk wel dat ik daarbij hulp nodig zal hebben.
Ik krijg de ruimte om nieuwe vrienden uit te nodigen. Welke vrienden? ‘Uhm…bijv. Innerlijke rust en haar vrienden en vriendinnen? Ik kan rouwen en toegeven dat ik boos ben op mezelf en weer in het reine komen met mijn zelf
Ik leer om voortaan, aan onverwacht bezoek, dringend te verzoeken om tijdig te vertrekken. Er was eens pijn. Er zal er altijd pijn zijn. Maar op tijd in actie komen is van levensbelang. Te lang met pijn doorlopen, verhindert je op alle fronten in jouw leven. Je pijnverhaal vertellen en herschrijven is een must om je dieptepunt om te zetten in kracht. Ja, dat kun je! Pijn is niet het eindpunt. Heel vaak is zij de voorbode van een nieuw begin. Je hebt geen invloed meer op het verleden maar wel op vandaag!