Diezaainkapper

Mijn kapper zit in het gips. Ik weet niet of het haar been is of haar arm. Als het haar arm is, kan ze zeker niet knippen. Maar in ieder geval, ze kon niet werken zei ze. Dus moest ik op zoek naar een andere kapper.

Roos van om de hoek was volgens de commentaren op het internet niet goed. Er stonden zelfs foto’s bij van hoe het haar geknipt was en hoe het had moeten zijn. Dus dan maar op goed geluk een andere gekozen. Deze had design in haar naam. Ik dacht: dat doet het wel goed tegenwoordig. Diezaain. Dus maakte ik een afspraak.

Vandaag mocht ik dan gaan. Ik zag al snel dat het speciaal was. Er hing een foto van een jonge charmezanger op de deur met een gepersonaliseerde boodschap plus handtekening erop. Door de boxen schalde de stem van een nieuwslezer met Oostenrijkse tongval. Ja, die Oostenrijkers hadden toch zulke mooie muziek.

Toen begon de kapper te vertellen en ze had het vaak over dank aan god. Ik dacht: wie zegt dat nu? We zeggen godzijdank, maar niemand zegt ooit dank aan god. Maar dank aan god was haar hondje weer beter nu hij geen snoepjes meer kreeg, de stakker. En dank aan god had ze toch nog op reis kunnen gaan, ondanks dat de dag ervoor den ellentriek was uitgevallen, stel je voor zeg. Dank aan god was alles goed gekomen.

Vervolgens kwamen er twee dametjes op leeftijd langs. De ene ging links van mij zitten, de andere rechts. Blijkbaar kwamen ze voor de leut, want de schaar ging niet in hun haar. Of dat dank aan god was, weet ik niet. Maar toen vertelden ze wat ze gezien hadden op MDR. Duitse televisie. Mooie muziek. Musik für Sie was toch zo prachtig. Met Uta, die doet het zo goed. En naar SWR was het ook altijd zo fijn kijken.

Dank aan god vroeg de dochter van de kapper zich af waar dat zij nu in hemelsnaam naar zaten te kijken. Ik denk dat ik de volgende keer maar weer naar mijn eigen kapper ga. Diezaain of niet.