Chiazaad en Goji-spot

“Eenlattemacchiatosoja” herhaalt het meisje rap terwijl ze me aankijkt met van die chiazaadvragende ogen. Ik kijk om me heen. We kunnen tegenwoordig wel zeggen dat het thuiskomen is. In zo’n riellie koozie urrrban place. Zo’n plek waar de koffie met soja- of amandelmelk je om de oren klotst. Met, als we eens in een gekke bui zijn, een scheutje ahornsiroop erin of een snuifje pure cacaopoeder. Vergezeld van een vitrine die we gerust granola paradise kunnen noemen. Daar bedoel ik mee dat deze is gevuld met uberverantwoorde snacks en baksels compleet voorzien van een combi van ingedaalde bananen en lijnzaad met als finishing touch een uitgedroogde moerbei.

Want ja, dat maakt het leven pas echt goed en verantwoord. Wat is er nou fijner dan heerlijk met je laptop plus smartphone binnen handbereik zo’n groot glas warm vocht naar binnen werken terwijl je tevreden knabbelt aan een van bovengenoemde baksels. En dat alles voor slechts elf eurootjes. Dan bevind je je toch right in the Goji-spot zeg maar.

Ik moet zeggen dat deze gedachte iets in me los maakt. En begrijp me niet verkeerd. Daar bedoel ik eigenlijk juist mee dat ik dan heel erg veel zin krijg om die olifant in de porseleinkast los te laten. Of in dit geval die grote roze koek uit mijn tas te toveren terwijl ik gewoon een heel echt gesprek voer met een vriendin naast me. Zonder tussenkomst van enig beeldscherm. En dat ik dan, midden in dat prachtige paradijs, het gedrocht bomvol e-nummers en calorieën ontdoe van zijn plastic verpakking. Dat ik die koek vervolgens hysterisch begin af te likken alsof het een lsd zegel is, hem daarna in mijn mond prop, met mijn ogen draai en dan ‘hmmmm’ roep. Nou, dat dus.

Maar ja, dat doe ik dus maar niet. Want stel je voor dat je mensen beledigt die nu net hebben besloten dat ze een glutenvrij lactose-intolerant crashdieet willen volgen gesteund door hun personal trainer en een killer body boek op hun nachtkastje. Nou, dan zou ik niet op mijn geweten willen hebben, dat ze zwichten bij de aanblik van die roze smaaksensatie en, nog voordat ik mijn tong heb uitgestoken, hun gebleekte tanden er al in hebben gezet.

Nee, dan pas ik me aan en slurp keurig de sojabrouwsels terwijl ik hier en daar een virtueel duimpje uitdeel of enthousiast reageer op de vrimibo appgroep.