Ook dit rapport mag de hele wereld zien!

Het kalenderjaar loopt ten einde en het regent kerstrapporten. De één is nog mooier dan de ander. Op het schoolplein hoor ik talloze trotse moeders parmantig pronken met hoge cijfers en perfecte prestaties. Ook mijn pleegdochter Vera stormt de klas uit met een mapje waarin haar resultaten van de afgelopen periode staan opgesomd. Dubbelgevouwen en dus enigszins verkreukeld, want dan paste het tenminste in haar tas. Lekker praktisch.

Hoewel ik eigenlijk weinig waarde hecht aan punten bekijk ik het rapport thuis toch direct. Ik zie talloze kruisjes onder het kopje ‘matig’. Bij alle Citoscores staat een grote V vermeld, die niet blijkt te staan voor ‘voldoende’, maar het Romeinse cijfer vijf aanduidt. In de instructies lees ik dat dit het laagste niveau is wat behaald kan worden. Onvoldoende noemen ze dat. Dit mapje bevat dat wat anderen waarschijnlijk ‘een heel erg slecht rapport’ zouden noemen. Mij vertelt het echter niks nieuws, want ik weet allang dat Vera geen kleine Einstein is. Beneden gemiddeld intelligent, zwakbegaafd, een disharmonisch IQ profiel: ik heb het allemaal al eens voorbij horen komen.

Maar weet je, die onvoldoendes maken eigenlijk helemaal niets uit. Ze zeggen namelijk niets over wie Vera is. Over hoe sprankelend, hoe enthousiast en hoe ontzettend bijzonder zij in elkaar steekt. Gelukkig lees ik verderop de lieve woorden van Vera’s juf. Woorden die vertellen hoe goed ze haar best doet, zinnen die me laten weten dat ze steeds vaker probeert om hulp te vragen. En het allerbelangrijkste: ik zie dat Vera elke dag met plezier naar school gaat en steeds een stapje verder komt. Op haar eigen manier en in haar eigen tempo.

Dus ben ik retentrots, misschien zelfs trotser dan al die trotse schoolpleinmoeders bij elkaar! En daarom schrijf ik nu over Vera’s rapport. Want haar scorelijst laat simpelweg de werkelijkheid zien. Een werkelijkheid die niet hoeft te worden weggemoffeld. Waarover niet hoeft te worden gezwegen. Dit is nu eenmaal hoe het is. De één leert vlot en de ander niet. Ieder heeft zijn of haar eigen kwaliteiten. Dus voor Vera, en voor alle andere kinderen die om één of andere reden niet zo ‘schoolslim’ zijn, vraag ik jullie allemaal om deze tekst te delen. Omdat ook een rapport met matige scores er gewoon mag zijn. Dan zal ik ondertussen het schoolplein opgaan en parmantig pronken met mijn prachtige Vera en haar al even mooie mapje. Verkreukeld en vól met onvoldoendes!