Miss Captain America

Twee meter hoog. Paar meter breed. Met ijs, ijzer, en apparatuur overal. Een vrieskist. Bedoeld om iemand in te vriezen en ontwaken. Nee, dit is niet de plot van een Captain America remake. Maar, de realiteit, voor een veertien-jarig meisje. Ze is ongeneeslijk ziek, en zonder geneesmiddelen, zonder hoop heeft ze besloten zich in te vriezen, zodat ze haar in de toekomst kunnen redden.

Op een rare manier, ben ik jaloers. Ik wil ook de toekomst zien, honderden jaren van nu, of lichtjaren verwijderd. Misschien van het aards blauw, en op martiaans rood. En aan het verhaal zit een vreemde tint van onsterfelijkheid verbonden dat me gek genoeg aantrekt.

Maar verder is er geen enkel grond om jaloers te zijn, slechts redenen om verwonderd te zijn. De dapperheid dat de jonge mens vertoont in aanblik van geen opties. Ze heeft geen keus, en dit was haar laatste wens aan haar ma, pa, en de rechters. Er zijn veel zaken in het leven waar je in feite geen zegje over kan maken tenzij je in die persoons doorgewinterde schoenen hebt gestaan. En ik denk dat dit één daarvan is.

En ik vraag me af hoe dat gesprek ging. Dat laatste gesprek, van die stervende wens. Hoe ze naar haar ma keek, en pa, en vroeg of ze akkoord zouden gaan. Ik vraag me af of ze genoeg vrienden heeft gehad. Genoeg heeft gerend, gedanst, gezongen. Geleefd. Meer spookt er nog rond, ze triggert een soort mortaliteitscontemplatie bij me, denk ik.

Haar vader wilde nee zeggen want hij was bang dat ze over twee-honderd jaar alleen zou zijn in de VS, zonder die vrienden, of familie, zonder iemand. Desolaat. Soort van nieuw zijn in de klas, maar dan maal vijf-duizend in effect en gevolg. En omdat ik denk dat ik er in 2216 niet bij zal zijn, wens ik haar, bij deze, moed, goed, en hoop. En genezing, uiteraard. En omdat schrijven voor mij slechts de enige mogelijkheid is tot onsterfelijkheid, hoop ik dat mijn digitaal zwart-wit de getijden overleeft, en haar bereikt, raakt, op één of andere manier. Dus saluteer ik deze trouwe soldaat in de toekomstige strijd van haar leven. Welkom tot de toekomst, welkom thuis. Welkom leven.