Een selfie met Picasso

Wat als sociale media al langer dan een eeuw zouden bestaan? Stel je eens voor hoe dat dan geweest zou zijn. Ernest Hemingway die vanuit Cuba, lui hangend in een strandstoel, zijn zoveelste martini instagramt. Of Picasso die al zijn ‘vrienden’ eerst port en daarna bedelt om likes omdat ie weer iets onduidelijks heeft geschilderd. Jimi Hendrix die incheckt in Woodstock en een duimpje van Janis Joplin krijgt. Een eindeloze twitteroorlog tussen McCartney, Jagger, Lennon en Ono. De trotse vader van Frank Lloyd Wright die een filmpje van zijn met blokjes spelende zoon vlogt.

En stel je de keerzijde eens voor. Schokkerige livebeelden van de brand in de Reichstag, die meteen wereldwijd gedeeld worden. Misschien had iemand ook wel een filmpje geschoten van de echte dader en dit meteen op youtube gezet. Dan zou er in ieder geval geen gewag meer gemaakt worden van een valse coup. Joden die nietsvermoedend in Dachau arriveren, stiekem filmpjes sturend per whatsapp, of zou iemand misschien op het slimme idee zijn gekomen om hen even te waarschuwen de trein maar even te missen? Zouden we de updates van Josef Mengele liken, trots op de vooruitgang in de medische wetenschap? Of een hartje plaatsen ‘dat we het helemaal geweldig vinden’ als hij weer een tweeling blauwe verf in de ogen heeft gespoten? Of zouden ‘we’ toch proberen hem aan te klagen? Zou de verzetsbeweging enkel bestaan uit aanvallen op naziservers en darkwebs die foto’s uit Auschwitz lekken? En hoeveel likes zou de pagina facebook.com/adolfhitler krijgen? Wat als we de foto’s van de Holocaust via snapchat hadden doorgekregen? Zou de publieke verontwaardiging dan zo groot zijn geweest dat Churchill en Roosevelt veel eerder hadden ingegrepen? Of hadden ze misschien helemaal niet ingegrepen en de kant van de Duitsers gekozen? Zouden de SS’ers selfies maken met weer een Joods slachtoffer? Of had juist de tweede wereldoorlog nooit ontstaan. Of de moord op Kennedy, waar dan duidelijk uit duizenden filmpjes zou blijken wie die kogels heeft afgeschoten.

Wat als er vanuit Indonesië beelden van door Nederlandse soldaten gemartelde en afgeslachte mensen de wereld rondgestraald werden? Zouden er Kamervragen gesteld worden, of een parlementair debat ontstaan over de rol van Wilhelmina? Zouden we verontrust zijn over het welzijn van de burgers in onze kolonie? Of zouden we onze schouders ophalen en als volslagen idioten door de straten rennen, op zoek naar een virtueel monstertje met superkrachten?

Jan van Oranje