Een lofrede op de leven.
Niet op uw of mijn leven, maar op die van mijn vader.
De scherpe lezer herkent tegelijkertijd twee onjuistheden in de eerste twee zinnen. Terecht. Hoewel ik durf toe te geven dat ik lidwoorden (en daarmee ook verwijzingen) altijd verdomd lastig heb gevonden, zijn deze twee grammaticale onjuistheden bewust gemaakt. ‘De’ leven is een filosofie die diep ingeworteld is in mijn dagelijkse levens- en denkwijze. Mijn eeuwige dank hiervoor gaat uit naar rapper en popartiest Sef die deze filosofie in zijn gelijknamige album in 2011 heeft gepredikt en mij daarbij diep heeft geraakt.
Het leven is niet onzijdig. Het leven is niet altijd en voor iedereen hetzelfde. Het leven is niet abstract. De leven kunt u proeven. Soms voelen. Soms zelfs aanraken. Soms kan de leven ook u aanraken. Soms is dat fijn en soms doet dat pijn. Heel erg pijn.
Mijn vader was een stille doch onwankelbare ijsberg als onvoorwaardelijke steun in mijn rug. Afgelopen zomer heeft hij tot twee keer toe een ingrijpende openhartoperatie gehad waarvan de tweede als gevolg van complicaties van de eerste was. Mijn stevige en kille ijsberg smolt voor mijn ogen weg als een sneeuwvlokje voor de zon. Soms kan de leven een hele diepe dal zijn.
Soms kan de leven ook een hoge piek zijn. Ik heb het geluk dat m’n pa zich heeft weten te herstellen en weer de oude is. Stil, koud, kil en weer die standvastige ‘ouwe’ ijsberg in mijn rug. Meer had ik van de leven niet kunnen vragen. Mijn boodschap aan u: geniet van de leven. “Ook van de dalen en die andere zooi” zoals Sef dat mooi heeft verwoord in zijn album.
We leven niet omdat we ons zorgen moeten maken over of we straks de trein gaan halen of over dat we maar niet die promotie op werk krijgen (waarvan wij toch echt vinden dat we die verdienen). We leven omdat we ervan kunnen en moeten genieten met de dierbaren rondom ons. Niet alleen met onze vaders, moeders, partners, broers, zussen of kinderen, maar ook met vrienden, collega’s en diegene naast of tegenover u in de trein als u deze toch heeft weten te halen. Boven alles; laten we vooral dankbaar zijn voor wat de vijver van de leven ons te bieden heeft en er nooit genoegen van nemen. Leef de leven en laat het leven vooral aan anderen over.