Depressie

Stille aanwezige…

De kerstboom staat, de lichtjes aan
al jaren is het zo gegaan
Kaarsen, kaarten, die kinders van mij
met 1 verschil… ik ben niet van de partij
Mijn lichaam zit daar, op bank of stoel
ziet wel dat alles, maar zonder gevoel
Overvloedige maaltijd en sneeuw op t.v.
en mijn kinders… zo on-tevree
Honger en oorlog passeert de revue
kinderen de dupe, zo ook nu
Met een lichtje zo klein zelfs niet gevonden
Is de gedachte achter kerst… verslonden
Misschien in deez’ oorlog ook: staakt het vuren
in verband met kerst, mag dat dan even duren
Hoe vreemd zo’n boom is, en alles ‘fijn’
merk je pas… als je niet van de partij kunt zijn
Mijn lichaam zit daar, op bank of stoel
borst en keel doen pijn, kent iemand dat gevoel?
Zeg ik zoals anderen echter: staakt het vuren
zal zelfs mijn beetje aanwezigheid… niet lang duren
De enige misschien, die denkt aan de gedachte
wat kerst eigenlijk inhoudt, en geduldig moet wachten
De enige misschien, al weet ik niet zeker van niet
met dat ongekende… en vrees’lijk verdriet
Diep van binnen, zeg ik een gebed
voor al diegenen en mijzelf, dat ik het redt
Met mijn verdriet, en haast ondraaglijke pijn
God… laat me alstublieft volgend’ kerst weer
aanwezige zijn…

Jolande van Boxel
Kerst 1989