De Kerstchallenge

Ik wil graag een bekentenis afgeleggen. Sinds Oktober luister ik stiekem al naar mijn kerst-playlist op mijn laptop. Maar nu Sinterklaas voorbij is, kan ik eindelijk openlijk mijn liefde voor Kerstmis uitkomen. Zo. Dat is eruit.

Kerstmis is een tijd waar veel mensen naar uitkijken. Inmiddels hebben de mensen hun Sinterklaasdecoratie vervangen voor Kerstmisversieringen in een tempo waar Usain Bolt nog jaloers op zou zijn. Logisch natuurlijk, want het is een mooie tijd waarin vredelievendheid en gezelligheid voorop staan. Maar tegelijkertijd vind ik dat raar; zou dit niet altíjd het geval moeten zijn?

Laatst betrapte ik mezelf op het feit dat ik een dakloze bij het station wat geld gaf, puur en alleen omdat ik dacht: "Het is tenslotte bijna kerstmis." Een dakloze die ik waarschijnlijk het hele jaar door glashard had ontweken. Ook deed het me denken aan iets opmerkelijks wat ik vorig jaar had meegemaakt: mijn oma kreeg toen onverwacht bezoek. Het was een medewerker van het bejaardentehuis. Ze had een cadeautje voor haar: een theezakje met daaraan de tekst bevestigd: "Om te laten zien dat we met kerst aan u denken." En hoewel dit theezakje voor mijn ondankbare zelf meer overkwam als een goedkope prul, maakte dit de dag van mij oma wél helemaal goed: ze genoot zichtbaar en bedankte de vrouw hartelijk. Ook kon ze het gebaar waarderen. En dáár is het waar het natuurlijk om draait.

Mijn oproep aan jullie: omdat dit jaar een jaar was wat voor een hoop verwarring en verdeeldheid onder de mensen zorgde, vraag ik aan jullie om juist vólgend jaar, wanneer kerstmis en Oud en nieuw zijn afgelopen, voor te houden om te denken dat het elke maand december is. En dat je dan iedere maand probeert om een soort van ‘theezakje’ te geven aan iemand. Zie het als #kerstchallenge. Ik daag jullie hierbij uit. Ik ga het in ieder geval proberen. En om te beginnen zet ik maar weer eens de kerstplaylist op.