Dagmerrie

Toen hij thuis kwam had zij niet verwacht dat hij met een cadeau zou komen. Vanuit het raam in huis kon ze niet opmaken precies wat het was, maar hij had eerder gebeld en zei dat hij met een verassing zou komen. Toen hij bij de voordeur stond zag ze dat het een soort touw was, en toen hij door de deur was, en door de hal, en in de keuken, bij het raam, minder dan een meter van haar zag ze dat het echt gewoon een simpel touw was. Wel dik, en stevig, voor groot werk. Hij had een blik onbekend voor haar geheugen. Razend, en hopeloos verloren.

Sinterklaas was vroeg, maar dan niet met goede intentie, maar de roede, ver van een dromerige surprise. Maar een dagmerrie. Want hij overbrugte de meter, glibberde om haar heen, wikkelde het touw om haar, en zij stribbelde uiteraard direct tegen, en hij bleef verdwaald doorgaan, eerst met armen, dan benen, dan de hoofdprijs. Haar nek. Dat was zijn end game. Touw zat snug. Wel té strak, zeker, en zonder speling, maar niet verstikkend. Aangezien hij haar nog nodig had, levend. Hij gaf een trek, en zij gaf niet mee. En dezelfde weg als hij kwam, gingen ze, maar dan in de omgekeerde volgorde, van de keuken naar de hal, en dan van de voordeur naar de auto. Maar niet erin.

Nee, hij had wat touw overgelaten, wat niet om haar nek, of lichaam, zat, wat los zat, slepend over de grond, en wat hij toen aan de haak van zijn auto vastbond. En toen pas stapte hij wel in de auto, zij niet. Ondertussen schreeuwde ze het uit. Buren hoorden het, paar sprintten naar binnen, anderen vormden de bejubelde kijkersfile. En zij wist wat kwam.

In de auto, met een verwarde grijns, ontstak hij de motor van de auto, en achter de auto, buiten, schoot een puf van gas uit de uitlaat, opstijgend naar haar nek, verstikkend. Zij schreeuwde weer, en stribbelde, maar het had geen zin. En dan binnen in de auto ging zijn laars naar het gaspedaal. Hij drukte aan, en weer kwam gas achter vrij, plagend bijna, sadistisch helemaal, en toen gaf hij gewoon vol gas. En begon te touren en touren, de straat door, de hoek om, uit het zicht van de kijkersfile en de brave buren die wel de politie hadden gebeld die haar laatste hoop vormde.