All I want for Christmas……

“All I want for Christmas…..”

Het is al donker buiten, het regent en de file rijgt zich aaneen. Stapvoets kruipt mijn rode Twingo mee in de slakkengang van het verkeer. Ik kijk op het schermpje van mijn telefoon en zie een gemiste oproep van mijn man.Tijd genoeg om hem even terug te bellen. Ook hij zit in de auto en de verbinding is niet optimaal.Ik hoor zijn gespannen stem vragen of ik nog in de gaten had dat onze dochter vandaag de uitslag zou krijgen in het ziekenhuis. Terwijl ik een onverwachte invoeger probeer te ontwijken antwoord ik hem dat ik dat natuurlijk nog weet.

Maar jammer genoeg nog niets gehoord. Dit blijkbaar in tegenstelling tot mijn man die haar zojuist heeft gesproken. Zijn antwoord komt snel en bijna afstandelijk en even denk ik dat ie me voor de gek houdt. Als de waarheid tot mij doordringt heb ik het gevoel of het dak van mijn autootje op mijn hoofd valt. Angst, verdriet en woede strijden om voorrang terwijl ik in een oorverdovende stilte probeer, zonder kleerscheuren, naar huis te rijden.

In Kerst heb ik helemaal geen zin meer, laat staan een kerstboom zetten.
Onderweg naar haar voel ik een brok in de keel. Aangekomen kijken we door het raam naar binnen. Ze zit op de bank met onze kleindochter van 4 en de tweeling van 1,5 als 2 aapjes om haar heen geslingerd naast hun Kerstboom. Ze lacht en kietelt het drietal. Als ze ons binnenlaat knuffelen we haar even extra en worden vervolgens in beslag genomen door onze kleinkinderen: Ondeugende snoetjes, verrukte kinderogen, blonde krullen. Schoonzoon volgt onze dochter met zijn ogen en knipoogt naar haar.

Nadat het kinderspul in bed ligt kunnen we er eindelijk over praten. Ze is verpleegkundige, en, alsof het een casus van een patiënt betreft, geeft ze zakelijk en strak haar mening over de diagnose. Tot ze vertelt over de slechtste optie en dan breekt. Een bang angstig meisje.

Samen huilen we en mijn ogen kijken de kamer rond; kleurig speelgoed, een “Frozen”-jurkje, hoge hakken, houten autootjes, een kindertekening van de Kerstman, het eerste Kerstrapport van onze kleindochter en ik wéét: dit gaat goed komen. Ik zie hun kracht, weerspiegeld in de lichtjes van hun Kerstboom.

Ik geloof, niet in de Kerk, niet in de Bijbel, maar in haar, in hem en in hun prachtige gezin.
“All I want for Christmas: volgend jaar allemaal weer bij elkaar rond de Kerstboom”.

Lisette Weekers