Zwarte Piet

Sinds jaar en dag vraag ik mij af wat de drive is van Afro-Hollanders om zich te verzetten tegen een figuur als Zwarte Piet. Een figuur waarvan zowel de auteur als blanke Nederlanders weten en zeggen dat het helemaal geen neger is. Ik kan tot geen andere conclusie komen dan dat Zwarte Piet zelf helemaal het probleem niet is, maar dat Afro-Hollanders lijden onder, wat men noemt, een verlaagd raciaal zelfbeeld. Wat tragisch genoeg is. Wie onder zo’n verlaagd zelfbeeld lijdt, een vorm van projectie, ziet al snel overal racisme, en dus ook racisten. Afro-Hollanders met zo’n zelfbeeld, ze zijn ook weer niet zó talrijk overigens, zijn om diezelfde reden hypergevoelig waar het om hun ras gaat, als homosexuelen met een verlaagd sexueel zelfbeeld gevoelig zijn voor bijvoorbeeld het beeld dat een gaypride geeft. En waar mensen als Asscher, die voor een aangepaste Piet is, tegen zo’n homo zou zeggen, ‘joh, accepteer gewoon je geaardheid, be proud,’ wel wetende dat dat de enige weg is tot zelfacceptatie en bevrijding, daar zegt hij niet tegen Afro-Hollanders, ‘joh, accepteer gewoon je huidskleur, black is beautiful, en je zult zien dat jouw probleem met Zwarte Piet als sneeuw voor de zon verdwijnt.’ Zoals ook een zichzelf accepterende homo glimlacht bij een travestiet of een rubber-nicht. De reden dat Asscher dat hier niet doet is naar mijn mening gelegen in het uiterst trieste gegeven dat hij diep in zijn hart homo’s niet meer, maar Afro-Hollanders nog wel zielig vindt. En zo houden mensen als Asscher, met de beste bedoelingen, Afro-Hollanders emancipatorisch op achterstand. Hoe gaat immers het gezegde? Een vriend geef je geen vis (veeg-Piet), maar een hengel (de gezonde ‘schop onder de kont’ bij zelf-acceptatie). Overigens was ooit die geest er wel, bij Afro-westerlingen. Eind jaren zestig en begin jaren zeventig ging men, enige jaren vóór de homo’s diezelfde, gezonde weg ook gingen met gay Prides, de straat op met Black-is-Beautiful-marsen. Maar die band liep al weer snel leeg, omdat men blijkbaar niet echt vertrouwen had in zijn eigen slogan. En dat ten onrechte natuurlijk. Nu, homo’s zijn daar keien in, in zelf-emancipatie. Die pakken zelfs de scheldwoorden van homohaters en maken ze tot geuzen-namen. En dat verraadt kracht. Zij weten ook dat niets je meer op afstand zet dan een Heilige te worden: zo iemand waar iedereen op zijn hoede moet zijn om niet meteen voor racist, of homohater te worden uitgemaakt.

Dam Weijers, Jan Luijkenstraat 50/3, 1071 A’dam