Vriendelijk bedankt, de rest van onze generatie.

Lieve tieners en jong-twintigers, lieve jeugd, lieve pubers, lieve 90’s en 00’s kids, mag ik jullie om een gunst vragen? Het lijkt iets heel simpels, maar in de praktijk voor vele van jullie blijkbaar een moeilijke taak. Ik wil jullie vragen alsjeblieft van andermans spullen af te blijven. en ja, spullen van de gemeente, overheid of moeder natuur vallen hier ook onder.

Weten jullie hoe lang het geduurd heeft tot dat boompje van de buurvrouw, die jullie op zaterdag nacht blijkbaar een mooi doelwit vonden om jullie kickboks-praktijken op uit te oefenen, de bloemen gaf waar zij zo gek op is? Of hoeveel pijn jullie die man doen, van wie jullie het graf van zijn overleden vrouw hebben onder gekalkt met lugubere teksten? Of hoeveel het de gemeente kost om jullie vernielingen te herstellen?

Wanneer ik dit soort vernielingen zie groeit bij mij meteen een gevoel van schaamte en woede. Schaamte dat "de jeugd" zijn poten niet thuis kan laten en blijkbaar het slopen van andermans spullen als een soort sensatie ervaart. Maar erger nog, een schaamte dat ik bij deze generatie hoor, dat mensen mij zien als een generatiegenootje van het tuig wat dit soort streken uithaalt. Waar mijn woede op gebaseerd is lijkt mij duidelijk, want jongens en meisjes, wat bezield jullie? Zie je niet in dat je jezelf afschildert als de ratten binnen de samenleving? En je neemt je gehele generatie hierin mee.

Ik zal het moment dat ik mij realiseerde dat mensen mij net zo goed als de rotte jeugd zien nooit vergeten. Een oudere vrouw viel, tezamen met haar volgepakte fiets met boodschappen en toen ik haar wilde helpen door haar boodschappen bij elkaar te rapen riep zei naar mij: Hey jij, durf je wel, van een oudere vrouw stelen wanneer ze al op de grond ligt? Verbaasd en een beetje beledigd heb ik de appels naast haar neergelegd, haar fiets omhoog getild en genoemd dat er ook nog goede jeugd bestaat.

Slechts één van de momenten waarop ik door de “oudere” generatie met een schuin oog aangekeken werd. Ik neem het ze niet kwalijk zo te kijken, want kijk tussen welk gespuis ik geboren ben… Natuurlijk gaat het hier niet om de meerderheid, maar aan de jongeren die er wel moeite mee hebben zich als fatsoenlijke burgers te gedragen: willen jullie alsjeblieft je handen, stenen, sleutels, aanstekers etc. thuishouden en de spullen die niet van jou zijn ongedeerd laten? Vriendelijk bedankt, de rest van onze generatie.