VOC-mentaliteit

Ik ga maar zelden naar de Rotterdamse Schouwburg, misschien haal ik net één keer in de drie jaar. Afgelopen woensdag kwam ik er toevallig langs en haalde het nieuwe jaarprogramma op. Thuisgekomen viel mijn oog op de voorstelling “Scheeps-Horeca”. Deze was genomineerd voor de De BNG Bank Nieuwe Theatermakersprijs.
“De historische context wordt continu overhoop gegooid met hedendaagse referenties. De zeventiende eeuwsematrozen vinden alles “vet”.
Dat klonk goed! En opeens kreeg ik een idee. Ik zou de heer Balkenende en zijn vrouw uitnodigen.
Waarom?
Daar zat een voorgeschiedenis aan vast.
Onlangs gaf de heer Balkenende een lezing in het Maritiem Museum en sprak over zijn ooit gedane opmerking over de VOC-mentaliteit.
Er volgde lange speech, maar heee?! Ik hoorde helemaal niets over vrouwen die vermomd als mannen ooit (stiekem?) aan boord waren gegaan. De VOC werd voor de zoveelste maal afgeschilderd als een mannenbolwerk.
Dát klopte niet!
Twee jaar geleden las ik “Compagnies dochters” en wist dat het in het Batavia van de Gouden Eeuw wemelde van de sterke ondernemingsgezinde vrouwen, die zich, ondanks de heersende ideeën over de rol van vrouwen binnen het huwelijk/maatschappij, niet in een keurslijf lieten persen, maar hun eigen doelen en idealen nastreefden.
Na afloop vroeg ik aan de heer Balkenende waarom hij de rol van vrouwen in de VOC niet had aangestipt. En om er zeker van te zijn dat hij mijn leestip had meegekregen, schreef ik op de achterkant van mijn visitekaartje de titel van het boek en naam van de schrijver.
Vervelend alleen, want ja, dat zal je dus net zien, ik noemde de naam Michel Krielaars, auteur van Het brilletje van Tsjechov, in plaats van Michel Ketelaars. Nou ja, kan gebeuren. Ik had in elk geval de voornaam goed, de K, de E en de LAARS.
Dat van die verkeerde naam heb ik inmiddels rechtgezet in een email.
Ja, dat had ik nog niet verklapt, want nadat ik mijn visitekaartje met de naam van mijn onlangs gelanceerde Facebook-pagina had afgegeven, gaf de heer Balkenende mij de zijne en daarmee ook zijn email-adres. Ik denk dat “after he did, he wished he hadn’t”, maar dat is weer een ander verhaal.
Bovenstaand verhaal was de voorgeschiedenis.
Helaas komt er geen nageschiedenis. Vanavond ontving ik een email, maar zonder enige referentie aan een toneelvoorstelling.
Dit was mijn spreekbeurt. Zijn er verder nog vragen?