Strontkar

Mensen, mensen, wat was dat weer een weekje zeg! Hij trok werkelijk aan ons voorbij als een strontkar met vierkante wielen. Het begon maandag al. Eén van Neerlands grootste denkers, Tunahan Kuzu, mocht weer eens aanschuiven aanschuiven bij Pauw voor het uitwisselen van wat prietpraat en pedanterietjes. Eerst bagateliseerde hij daar de Armeense genocide door deze af te doen als een “kwestietje”. Toegegeven, dat klinkt inderdaad veel gezelliger en bruggenbouwender dan volkerenmoord. Dus dan maar geen ocide.

Maar goed, de mond werkt nu eenmaal sneller dan het brein. Dus Kuzu had nog niet nagedacht of de volgende reeks woorden borrelden alweer op om vervolgens via zijn blaasgat met hoge snelheid over televisiekijkend Nederland te worden uitgesproeid. Met droge ogen en opgeheven vingertje beweerde hij doodleuk dat de moord op Theo van Gogh eigenlijk helemaal geen terroristische aanslag was. Oh nee? Wat was het dan wel? Een bloemetjesgordijn?

Nu was het natuurlijk nog maar het begin van de week. Dus we hadden nog een lange weg te gaan. Gelukkig was het verder alleen nog maar bergafwaarts. Die strontkar kon nagenoeg ongehinderd verder denderen de diepte in. Tenminste, totdat Frans Timmermans uit het niets opdook. Die fijne Brusselse spruit. Stokstaartje de voorste. De man die nooit te beroerd lijkt te zijn om een strontkar op volle snelheid volledig uit de bocht te laten vliegen. Frans besloot namelijk dat het voor hem de hoogste tijd was om weer eens lekker voluit Narcissus te gaan. Dus dook hij head first in het eerste plasje dat hem toelachte. Met een compleet ongefundeerde uitspraak over de vermeende betrokkenheid van Gülen¬ bij de Turkse coup, wist hij zich weer even verzekerd van ons aller aandacht. Gefeliciteerd Frans! Fijn dat je er niet alleen voor ons zit, maar ook een beetje voor jezelf.

Het gemak waarmee politici pertinente onwaarheden verkondigen zonder er ooit echt op te worden afgerekend, is met recht verontrustend te noemen. Maar verbazingwekkend is het niet. Het is inmiddels zelfs zo’n gegeven dat we er onze schouders over ophalen. Meer dan ooit trekken politici aandacht en stemmen door maar wat te roepen. Bullshit werkt. Het is de smeerolie van de politiek. Vroeger was dit natuurlijk ook al zo. Zo’n strontkar trok altijd al veel bekijks. Alleen is er nu geen mens meer die nog gaat piepen over die vierkante wielen.