Smartphone smart.

Selfies. Duckfaces. Musically-tjes. Instaa’s en vooral alles i.c.m. WhatsApp. Dochterlief spendeert aardig wat van haar maximale beeldschermtijd aan Social Media. En met name via de smartphone. Een apparaat, verkozen boven TV, Laptop, iPad en helemaal normaal contact met haar moeder. Ik onderdrukte de neiging zo nu en dan haar een whatsapp te sturen om uberhaupt iets gedaan te krijgen. En na ruim een week halfbakken puberaal gezwam, was ik het zat. Dat enorme zuigende apparaat krijgt een maximale consumptietijd. Welgeteld een (klok) uur. De rollende ogen en de ‘pfff je bent zo een strenge moeder’- kreun waren een logisch respons. Nu de praktijk. Gaan we sowieso een eierwekker zetten? Een sanctielijst bij overschrijding of gaan we enorm positief opvoeden en alle binnen het uur behaalde resultaten (..) belonen?
Ik begon met de eierwekker. Deze was na twee dagen op zeer mysterieuze wijze verdwenen. “Ik denk dat de kat hem heeft verstopt”, aldus de verklaring van dochterlief.
Mijn sanctielijst was vrij kort doch helder. “Twee dagen GEEN telefoon”. Dit bleek toch na een dag al een kansloze sanctie. Nadat ik enorme vertraging had opgelopen en niet op tijd bij haar school kon zijn, zij dus niet bereikbaar was en vervolgens in paniek, moest ik de telefoon weer teruggeven. Dan maar een ‘Geen- sociale- communicatie- via- de- telefoon –na- schooltijd’- sanctie, ook dit resulteerde in een klein drama. Tegenwoordig vinden de sociale activiteiten en feestjes nu dankzij social media plaats; we hadden een cadeauwens gemist en juiste aanvangstijd.
Dan maar de positief beloonmethode. Nu ben ik al vrij positief ingesteld qua opvoeden, maar belonen voor gedrag wat is afgesproken?… enfin, opvoeden is jezelf opvoeden (..) dus ik probeerde het. Na een dag inderdaad netjes zelf het uur te hebben aangehouden en met een ‘dus wat krijg ik nu?’ puberale triomfantelijke glimlach van de dochter, perstte ik er een compliment uit, een dankwoord en een … ‘nou dan mag je een film uitkiezen vanavond’- suggestie. Grote ogen, verbijstering en teleurstellende pruillip als laatste. “Maar… maar ik zou toch een cadeau krijgen of zoiets?’ “Nou, mijn trots?”
“Serieus mam?”
“Ja, we hebben een afspraak en je bent hem nagekomen en nu zijn wij beiden blij? Niet dan?”
Hierna heb ik welgeteld twee woorden gekregen….de afgelopen twee dagen. Ik overweeg het apparaatgebruik maar gewoon grenzeloos te laten, hebben wij misschien iets meer contact.