Sinterklaas. Wat een magische baan.

´Mogen we vanavond onze schoen zetten, mam?’ Die vraag krijg ik sinds hij er is iedere avond. En voordat ik heb kunnen antwoorden, staat een rits schoenen bij de haard. Laarzen, gympen en zelfs mijn pumps staan keurig gerangschikt naast elkaar. ‘Voor ieder cadeautje een andere schoen’ de kleuter glundert om haar eigen inventiviteit. ‘Hoe meer schoenen, hoe meer cadeaus.’

‘Denk je dat papa en mama ook cadeautjes krijgen?’ vraag ik voorzichtig.
‘Ja natuurlijk! Anders is het toch niet eerlijk’ roept ze terwijl ze met het puntje van haar tong tussen haar lippen geconcentreerd een brief aan de Sint schrijft. Dat ze feitelijk niet kan schrijven maakt deze dagen niets uit.

‘Hoe tof is het om Sinterklaas te zijn’ droom ik terwijl ik naga of vannacht bezoek kan komen. ‘Heb ik schoencadeautjes in huis? Volgende keer beter regelen’ semicryptisch schrijf ik de to do’s namens de Sint op. Met een kind dat wil kunnen lezen, is geen notitie veilig.

Sinterklaas. Wat een droombaan. Je bent altijd welkom, iedereen vindt je fantastisch, je werk is cadeautjes kopen en je hebt altijd chocolade in huis. Bovendien werk je 1 maand knetterhard en de andere maanden lummel je op je private yacht in Spanje.

Als ouder vind ik de sinterklaastijd soms gecompliceerd. Wat krijgen de kinderen, wanneer regel ik dat, hoe vaak mogen ze eigenlijk hun schoen zetten, is het normaal dat ze nu altijd een Pietenmuts op willen? Een hele chocoladeletter in één keer op(vr)eten, vind ik dat oké? Is het niet teveel om ze van de intocht via de Sinterklaasviering op werk naar de Sinterklaasviering op de opvang te slepen? En niet het minst: de spanning van het Sinterklaasjournaal: ‘Mag ik op je schoot, mama? Ik vind de Pietjes eng’ om 17:55 uur kruipt nu steevast een peuter dicht tegen me aan.

De oplossing?

De volgende ochtend komt het antwoord vanzelf. 2 opgewekte koppies die in jubelen uitbarsten als de kamer vol pepernoten ligt. Die zeker weten dat de Pietjes zijn geweest. Die dolblij zijn met het cadeautje in hun schoen. Die het volstrekt logisch vinden dat papa en mama een cd van Sesamstraat krijgen. Die het handschrift van mama niet herkennen die de avond ervoor met het puntje van haar tong tussen haar lippen geconcentreerd een brief namens de Sint terugschreef.

Goedgelovig. Het leven wordt vanzelf magisch.