Schele Willie

Zolang ik weet, ga ik door het leven met twee ogen die er geen geheim van maken dat ze een compleet eigen willetje hebben. De linker kijkt recht de wereld in, terwijl de rechter er een schuine blik op nahoudt. Met zo’n air van: ‘Duh, moet ik hier echt naar kijken?’ Het oog is niet lui, maar als het s’ochtends morrend opengaat, is het niet de vriendelijkste pupil. Als blikken konden doden, dan was mijn spiegelbeeld in de vroege ochtend al regelmatig ten grave gedragen. In mijn kinderjaren is nog geprobeerd om hem recht te zetten. Het resultaat mocht er niet wezen. Waarschijnlijk werd de operatie een slagveld, omdat mijn schele metgezel er totaal geen zin in had. Nu zou ik dat niet eens meer willen. Er zitten naast de scheve, ook hele leuke kanten aan. De verwarring op het gezicht van iemand die ik strak aankijk, is soms hilarisch. Mensen voelen zich gegeneerd en hebben geen idee hoe ze mij aan moeten kijken. Met groot genoegen maak ik die verwarring nog groter, door elke keer van oog te wisselen.

Bij 3D-films ervaar ik wel het gemis van een gewone blik. Terwijl Ben-Hur iedereen in de zaal bijna omver rijdt op zijn woeste paard, merk ik alleen aan de mensen om mij heen dat het kantje boord is. Sommigen verslikken zich in de popcorn, terwijl bij een meisje voor mij de cola uit haar neus komt lopen. Niesend stoot ze haar buurman aan en fluistert: ‘Verdraaid, mijn nieuwe truitje zit helemaal onder!’ En dat allemaal dankzij Ben-Hur. Die sensatie is mij dus niet gegeven. Mijn colaatje verdwijnt gewoon via de normale weg naar binnen en komt dankzij mijn schele oog niet via een alternatieve route weer naar buiten zeilen. Het brein van mij is niet in staat om de beelden in 3D om te zetten.

Zo nu en dan hebben mensen met wie ik een gesprek voer, het lef om direct aan mij te vragen welk oog ze in de gaten moeten houden. Dat waardeer ik heel erg. De dingen benoemen is veel fijner, dan niet weten wat te doen en schuin weg te kijken. Daar ben ik toch veel beter in. Sommigen vragen ook of het niet beter is om er wat aan te doen. Dat zou mooier zijn. Die ongeschreven regels over schoonheid heb ik nooit gelezen en lap ik aan mijn laars. Met een vette scheve grijns.