Populisme en radicalisme

Bij Buitenhof wist campagnestrateeg Kay van der Linde te melden dat een leider niet naar het volk moest luisteren, maar gewoon wat zeggen en dan zal het volk wel de leider volgen. Ik ben het daar natuurlijk niet mee eens, aangezien ik van mening ben dat democratie betekent dat het volk meer, zo niet alles, te vertellen heeft en haar leider zal sturen (zie mijn artikel in de serie Islam Papers, deel 1 Welke democratie? )

Ik moet toegeven dat het het populisme, naast het radicalisme, toeneemt in onze maatschappij. Volgens vele media zijn de mensen niet meer geïnteresseerd in de politiek. Maar is dat wel zo? Er wordt momenteel redelijk wat onderzoek gedaan, waarom Donald Trump de verkiezingen heeft gewonnen. Volgens de kenners: zouden de polls niet kloppen, hebben de media negatief geschreven over Trump en durfden de stemmers niet te zeggen dat ze op Trump zouden stemmen.

Dat de media negatief schreef over Donald Trump, was duidelijk te merken, maar hetzelfde gebeurde over Hillary Clinton, echter Trump heeft er beter gebruik van gemaakt. Trump heeft de woede van het volk kunnen kanaliseren en is daarop ingesprongen. Maar het kan ook andersom gezien worden: Donald Trump heeft een aantal dingen benoemd die leefden onder het Amerikaanse volk en het volk heeft dat gezien en weer opgepakt. Beide kanten van het verhaal zijn mogelijk en uit te leggen. Maar Trump heeft de steun van het volk nodig en het volk heeft Trump nodig om iets te doen met de woede van het volk. Het optreden van Trump kan gezien worden als populisme.

Maar dat populisme komt meer voor op de wereld; ook in Europa zijn populisten die op dezelfde manier als Donald Trump te werk gaan. In Frankrijk is daar Marie le Pen, in Nederland Geert Wilders, en anderen. Maar het is niet alleen van deze tijd, ook een man als Pim Fortuyn was een populist; hij wist te zeggen wat het volk voelde. De partij van Fortuyn won daardoor de verkiezingen, alleen kon de LPF niet met de winst omgaan.

Volgens mij willen de burgers zich juist wel bezighouden met politiek, alleen niet met de gevestigde partijen, en dat er geluisterd wordt naar hun woede. Opvallend is dat in Amerika, in Moldavië en in Bulgarije een president is gekozen die staat voor een betere relatie met Rusland, in tegenstelling met de gevestigde orde.

Politiek, let op de populisten.