Liever LEGO dan een geweer

Rassenhaat, superioriteit, extremisme, discriminatie, helaas is de lijst langer dan mijn brein bedenken kan. Ergens in mijn hoofd begint het te kraken. In opstand. Hoe komt iemand erbij te denken dat zijn of haar leven meer waarde heeft dan dat van een ander? En waarom zou je jouw wereld bewaken ten koste van andermans waardigheid?

Je hoeft maar een paar seconden naar buiten te kijken om te zien dat we nietig zijn en geen enkele aanspraak kunnen doen op welke vanzelfsprekendheid dan ook. Waarom al die kortzichtigheid? De maan schijnt niet alleen in ons huis. Iedereen op deze aarde wordt bijgestaan in de duisternis, zonder enige voorkeur. Alsof wij zouden kunnen bepalen wat de wereld nodig heeft. Dat bepaalt zij zelf wel. Getuige de aardbevingen, vulkaanuitbarstingen of tsunami’s die levens wegvagen zonder te vragen of de tijd daar rijp voor was. We hebben helemaal niks te zeggen over wie dan ook. Geen leven zonder water, geen liefde zonder zon. Geen zuurstof zonder bomen en geen warmte zonder onze levensbron.

Waarom zijn we toch zo berust op macht, haat, woede en verdeeldheid, terwijl we enkel kunnen groeien door samen te zijn? Door te zien dat die ene stervende vrouw in Afrika net zoveel dromen had als jijzelf. Door te voelen dat de zwerver een liefhebbende vader had willen zijn. En het weeskind op straat nooit zal begrijpen waarom mama is vermoord. Of de jongen in Soedan, die liever met LEGO had gespeeld dan een geweer. We zijn zo gelijk en toch zo haatdragend. Op onszelf gericht en de materiële erfenis die wij achterlaten.

Als we nu eens samen leren lopen, te wandelen over de aarde die ons allemaal in leven houdt. Laten we boven onszelf uitstijgen. Niet omdat we beter zijn, maar omdat we dan kunnen zien hoeveel we op elkaar lijken. Iedereen kent de angst en de hoop zichzelf te verlossen van de pijn die het leven met zich meebrengt. En allemaal willen we uitgroeien tot een individu met een waardig bestaan en een bezield leven. Daarom begrip. Oók voor mensen die de duisternis niet meer ontkomen en verloren zijn door misbruik, misdaad en mensonterende gruwelijkheden.

Niemand vraagt erom verwaarloosd te worden. En niemand heeft het recht om iemand anders de zin tot leven te ontnemen. Ontwaken. Om te zien dat we een zijn. Dát zou ons verder brengen dan welke politieke, religieuze of militaire boodschap ook.