Het mag niet onbenoemd blijven

ADE 2016. Ik was op mijn tweede feestje. Nog brak van de avond ervoor. Aantal uur slaap: 4, aantal drankjes: niet bijgehouden. Er komt een jongen naast me staan, die zich voorstelt en zegt: “I saw your friends walk in a line through the crowd, then I saw you and without thinking I followed you. I didn’t even care where my friends were going.” Ja, klinkt als een goed bedachte pick-up line, alleen hij was niet het type dat standaard tien pick-up lines in zijn zak heeft. Eén van de vriendinnen met wie ik was begon vrijwel direct een gesprek met hem en vroeg waar hij vandaan kwam. “Mag ik hem even lenen, hij komt uit Syrië en ik ben heel erg benieuwd.”

Terwijl ze aan het praten waren, maakten hij en ik de hele tijd oogcontact. Hij is leuk, dacht ik en dat bleek ook. Ik had het koud, hij gaf me zijn vest. Ik zei dat hij het dan koud zou hebben, maar dat wilde hij niet horen. Zolang ik het maar niet koud had, zei hij. Het einde van de avond kwam steeds dichterbij en ik wist: deze jongen wil ik mee naar huis nemen.

Terwijl we naar mijn huis strompelden, vertelde hij over studeren in Jordanië, hierheen komen en zijn liefde voor architectuur. Hij was begonnen met Nederlands leren om vervolgens hier een master te doen. Hij zei kort iets in het Nederlands, gebruikte het verkeerde lidwoord en verbeterde zichzelf. “What is the rule for ‘de’ and ‘het’? I hate doing it wrong.” Ik vertelde hem dat er geen duidelijke regel is en dat het afhangt van het geslacht van het woord. Tijdens het wandelen wilde hij niet dat ik de fiets zou rijden aan de hand, dat deed hij. In alles wat hij zei en deed zat zorgzaamheid en oprechte vriendelijkheid. Iets wat ik niet altijd gewend ben van de mannen die ik ontmoet. Thuis aangekomen luisterden we muziek en kletsten. Ik zal verder niet in detail treden, maar dat de liefheid bleef mag niet onbenoemd blijven.

Terwijl ik mezelf klaarmaakte en keek hoe hij lag te slapen, besloot ik hem te laten liggen. Ik maakte hem alleen wakker voor een afscheid van nog even knuffelen en zoenen en vertrok naar mijn werkgroep. Om half vier kreeg ik een sms binnen: “Hey, I just woke up. Can I leave your room without locking it?” Wat zei ik eerder ook alweer? Oh ja, de liefheid bleef en dat mag niet onbenoemd blijven.