Heen en weer

Hoewel het lied “veerpont” uit 1973 van wijlen Drs. P misschien wat aan de ouderwetse kant is en de uitvoerend artiest helaas niet meer onder ons, blijkt het toch tijdloos. Afhankelijk van hoe je ernaar luistert zou je meneer Polzer misschien zelfs enkele voorspellende gaven willen toedichten. Waarom? Omdat de situatie bij de PvdA anno 2016 volgens mij niet beter samen te vatten is dan met dit lied. Ik doel hierbij niet op het feit dat de partij niet in staat blijkt om langer dan een week hun standpunt vol te houden. (Ook al past de titel “heen en weer” perfect bij dit aspect van de PvdA) Nee, ik zie een ander verband.

“De boot is vol! Toe nou mensen, u ziet toch dat de boot vol is! Dat loopt nog verkeerd af!”
Waar Drs. P wellicht op doelt, zijn de verkiezingen voor het lijsttrekkerschap. De aanmeldingen voor deze spannende talentenjacht stromen binnen. Waarbij de toneelstukjes die we zien op tv en internet toch ook met enige weemoed doen terugdenken aan hun middelbareschooltijd. “Nou Lodewijk, een 8 voor je campagnefilmpje, fantastisch gedaan jongen.” Geestig genoeg heeft Lodewijk Asscher van de gelegenheid gebruik gemaakt om in zijn spotje niet op “zijn” PvdA-schip te gaan staan, maar zijn heil ook op de veilige wal te zoeken. Hoe dan ook, nu het schip zinkende is, lijkt men zich wel te beseffen dat er een plan moet komen om de partij van de ondergang te redden. Ik zie echter tot mijn schrik dat er te veel mensen tegelijk het roer in handen willen nemen.

Ik vraag me dan af hoe de denk- en werkwijzen van de kandidaat-lijsttrekkers zodanig van elkaar kunnen verschillen dat er verkiezingen nodig zijn om de “juiste” te kiezen. Het woord lijsttrekkersstrijd (aldus Samsom) lijkt ervoor te moeten zorgen dat het onderwerp serieus genomen wordt. Er lijkt echter helemaal geen strijd aan de gang. En dat is ook helemaal niet zo raar omdat ze allemaal al jaren meevaren op hetzelfde schip, ze eten al jaren hetzelfde rantsoen en ze schrobben al jaren hetzelfde dek. Je zou verwachten dat ze na al die jaren ook in staat zijn om dezelfde (sterke) verhalen te vertellen, maar blijkbaar is daar bij de PvdA iets meer tijd voor nodig.

Uiteindelijk maakt het weinig uit wie er nou de kapitein, stuurman of matroos wordt, het belangrijkste is dat het schip weer gaat varen. Als Samsom, Asscher en Monasch (en de rest van de PvdA) zich dat realiseren, zien ze wellicht dat het geen zin heeft te bakkeleien over wie er aan het roer mag staan, als er geen schip meer is om te besturen